برندگان نوبل اقتصاد ۲۰۱۸ چگونه آب و هوا را به اقتصاد پیوند زدند

سایت بدون -نوردهاوس ۷۷ ساله در اوایل دهه ۱۹۷۰ در حوزه مسائل زیست محیطی مشغول به کار شد. او از همان زمان تلاش می‌کرد تا هزینه‌های اقتصادی گرمایش جهانی را اندازه‌گیری کند. در دهه ۱۹۹۰، نوردهاوس اولین کسی بود که توانست با ساخت مدلی کنش و تعامل میان اقتصاد، آب و هوا را محاسبه کند. فعالیت‌های او در حوزه اقتصاد آب و هوا آنقدر بدیع و مؤثر بود که نزدیک به سه دهه بعد در سال ۲۰۱۸، یکی از دو نفری شد که نوبل اقتصاد را از آن خود کرد. آکادمی نوبل روز گذشته با معرفی ویلیام نوردهاوس، استاد دانشگاه ییل به عنوان یکی از برندگان نوبل اقتصاد درباره او نوشت:«طی ۱۰۰ سال گذشته، فعالیت‌های انسانی باعث افزایش سریع دمای جهانی شده است. تحقیقات برنده نوبل علوم اقتصادی ۲۰۱۸ نشان می‌دهد که فعالیت‌های اقتصادی، چگونه با پایه شیمی و فیزیک به ایجاد تغییرات آب و هوایی می‌انجامد.»
نوردهاوس اقتصاددان امریکایی است و جالب آن‌که دونالد ترامپ، رئیس جمهوری این کشور از توافق پاریس که مهم‌ترین توافق محیط زیستی جهانی است، خارج شده است. البته بر اساس گزارش بلومبرگ، نوردهاوس اخیراً در مقاله‌ای نوشته است:«بعید است کشورها بتوانند به هدفی که در توافقنامه پاریس برای کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای اشاره شده، برسند. چرا که اجرای سیاست‌ها به تأخیر افتاده و قیمت کربن برای رسیدن به آن اهداف، افزایش یافته است.» همچنین بر اساس گزارش سی‌ان‌ان، نوردهاوس مدلی علمی را توسعه داده است که به بررسی پیامدهای تأثیر مداخلات در سیاست‌های آب و هوایی بر اقتصاد جهانی از جمله وضع مالیات بر کربن می‌پردازد. نوردهاوس در سال ۱۹۴۱ متولد شد و در ۲۶ سالگی، دکترای اقتصاد خود را از مؤسسه فناوری ماساچوست در کمبریج کسب کرد. او از سال ۱۹۷۷ تا ۱۹۷۹ نیز عضو شورای مشاوران اقتصادی جیمی کارتر، رئیس جمهوری پیشین امریکا بود. او همچنین کتاب «اقتصاد عامه» را با پائول ساموئلسون نوشت که توانسته بود در سال ۱۹۷۰ جایزه نوبل را از آن خود کند.
نوبلی برای گسترش نوآوری
اما نوبل اقتصاد امسال، به دو نفر تعلق گرفت. نفر دوم، رومر ۶۲ ساله است. او کسی است که امسال از بانک جهانی خارج شد و تحقیقاتش را روی حوزه تکنولوژی و نوآوری متمرکز کرده است. بر اساس گزارش بلومبرگ، رومر استدلال می‌کند که سیاستگذاران باید از تنظیم دقیق چرخه کسب و کار دست بردارند و به جای آن تنها نوآوری را ارتقا دهند و ترویج کنند. تحقیقات او در سال ۱۹۹۰ منتشر شد و به عنوان «نظریه رشد درونی» شناخته می‌شود. آکادمی نوبل درباره کارهای او می‌نویسد:«این نظریه گستره بزرگی از تحقیقات را در برمی گیرد که نشان می‌دهد قوانین و سیاست‌ها چگونه می‌توانند ایده‌های جدید و موفقیت بلندمدت را تشویق کنند.»
تحلیل سی‌ان‌ان از پژوهش‌های رومر نیز نشان می‌دهد که بر اساس نظریه او، نیروهای اقتصادی بر اراده شرکت‌ها برای نوآوری حکومت می‌کنند. این مفهوم پایه و اساس نظریه رشد درونی یا درون زاد است که نشان می‌دهد ایده‌های جدید و تکنولوژی چگونه می‌توانند فعالیت‌های اقتصادی را به جلو برانند. رومر از دانشگاه شیکاگو لیسانس ریاضیات گرفت و در سال ۱۹۸۳ نیز مدرک دکترای اقتصاد را از دانشگاه شیکاگو دریافت کرد. او در سال ۱۹۹۵، تحت تأثیر نظریه بازار آزاد میلتون فریدمن قرار گرفت و البته بعد از مدت‌ها پژوهش اعلام کرد که رقابت در اقتصاد به خودی خود کافی نیست و گاهی برای رسیدن به نتیجه، نیاز به مداخله دارد.
بر اساس گزارش بلومبرگ، رومر در ژانویه ۲۰۱۶ در یک سخنرانی اعلام کرده بود:«اقتصاد کلان برای سه دهه به عقب برگشته است؛ چرا که واقعیت‌های عینی را به مدل‌های ذهنی فروخته‌ایم و واقعیت را در دوران پست مدرن گم کرده‌ایم. من «پسا واقعیت» را (برای حل این تعارض ها) پیشنهاد می‌کنم.» به این ترتیب دو اقتصاددان امریکایی که روی حوزه‌های اجتماعی اقتصاد تمرکز کرده بودند، توانستند نوبل ۲۰۱۸ را از آن خود کنند. جاکوب سانسون، استاد اقتصاد و مدیر مؤسسه مطالعات بین‌المللی اقتصاد دانشگاه استکهلم می‌گوید:«روش‌ها و سؤالات اصلی هر دوی آنها، در بیشترین حد اهمیت برای رفاه انسان قرار دارند. من امیدوارم که سیاستگذاران و سیاستمداران از یافته‌های آن‌ها برای پرداختن به مسائل جهانی بلندمدت استفاده کنند.» در سال ۱۹۶۸، جایزه اقتصاد به مجموعه جوایز نوبل توسط بانک مرکزی سوئیس اضافه شد. حالا در سال ۲۰۱۸ آکادمی سوئیسی نوبل نیز درباره فعالیت‌های این دو اقتصاددان می‌گوید:«نوردهاوس و رومر پاسخ‌های قطعی ارائه نمی‌کنند اما یافته‌های آنها کمک بسیاری به ما می‌کند تا بتوانیم به این سؤال پاسخ دهیم که چگونه می شود رشد اقتصادی پایدار به دست آورد؟»