ایرنا نوشت: گریزی از رنجهای تربیت خشن دوران کودکی نیست؛ سرانجام این رنجها در بزرگسالی با بیمارهای مختلفی زبان باز میکنند؛ انکار رنجهای دوره کودکی هم در آثار نویسندگانی چون داستایوفسکی مشهود است و هم از خشونت دیکتاتوری چون صدام حسین.
کتاب «بدن هر گز دروغ نمی گوید» نشان دهد چگونه هریک از ما در راه فرزند خوب بودن و انکار آنچه بر ما رفته اسیر چرخههای آسیبزا میشویم؛ و به سبب آن، رنجهای مضاعفی را متحمل میشویم. در حقیقت این کتاب افشا میکند، چگونه علیرغم گذشته سالیان متمادی از کودکیمان اما هنوز والدین خود را نبخشیدهایم بلکه حتی وابستگیهای بیمارگونه با آنها ایجاد کردهایم. حقیقت این است که ما نخواهیم توانست رنجهای کودکیمان را کتمان کنیم و همین سبب میگردد این آلام در درون ما به زندگی خود ادامه میدهند. اغلب ما سالها میکوشیم تا احساساتی درباره والدینمان بروز دهیم که واقعا آنها را باور نداریم.
هرچند با این بروز احساسات ریاکارانه، در حقیقت به خودمان و والدینمان دروغ گفتهایم! کتاب «بدن هرگز دروغ نمی گوید» نشان میدهد چگونه بدنهای ما تقاص این ریاکاری و رندی را در دوران بزرگسالی پس میدهند؛ بدنهایی که سالیانی متمادی این رنجها را در خود ذخیره کرده ولی اکنون اثرات خشونتهای دوره کودکیمان را بیپروا بیرون میریزند.
آلیس میلر، نویسنده کتاب هوشمندانه عنوان «بدن هرگز دروغ نمیگوید» را برای اثر خود انتخاب کرده تا نشان دهد، هرچند تلاش میکنیم احساس واقعیمان را نسبت به تربیت خشن دوره کودکی پنهان کنیم و عملا ریاکارانه رفتار کنیم اما بدنهای ما هرگز نمیتوانند دروغ بگویند و ریاکار باشند و بنابراین به اشکال مختلف اثرات تربیت خشن دوره کودکی را در دوره بزرگسالی آشکار میگردانند.
شالوده این کتاب بر نظریه آلیس میلر درباره قدرت مخرب برخی فرمانهای اخلاقی مخرب استوار است، فرمانهایی که دایم فرزندان را به فرمانبرداری از والدین و احترام به آنان همراه با فروتنی و گذشت دعوت میکند، حتی اگر توسط والدین آزار دیده باشند.
کتاب «بدن هرگز دروغ نمیگوید؛ اثرات پایدار تربیت خشن» نوشته آلیس میلر با ترجمه امید سهرابی نیک توسط «فرهنگ نشر نو» و با همکاری نشر آسیم با ترجمه امید سهرابینیک در ۲۲۳ صفحه منتشر شده است. گفتنی است از همین نویسنده در سال ۱۳۹۶ کتابی از همین نویسنده با عنوان «دلهرههای کودکی؛ جستجو خود واقعی » از همین مترجم منتشر شده است.