بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – انتخاب گلاره ناظمی برای وقت نگه‌داری دیدار فینال جام جهانی فوتسال ۲۰۲۱ که امشب بین آرژانتین و پرتغال برگزار می‌شود، رویدادی بی‌سابقه برای جامعه داوری فوتبال و فوتسال ایران نیست اما اهمیت ویژه خود را دارد.
در شب پایانی این پیکارهای ۲۲ روزه در حالی دو نماینده زبده آمریکای جنوبی و اروپا مقابل یکدیگر صف‌آرایی می‌کنند که یکی از دو داور اعزامی کشورمان به لیتوانی محل برگزاری این مسابقات به‌عنوان یکی از اعضای کادر داوری وظیفه وقت نگه‌داری را عهده‌دار خواهد بود. با استناد به پیشینه بسیار غنی‌تری که محمد فنایی و به‌ویژه علیرضا فغانی طی ده‌های اخیر در قضاوت دیدارهای بزرگ این رشته‌ها برای خود فراهم آورده‌اند، شاید دستاورد ناظمی مهم تلقی نشود اما واقعیت امر این است که وی طی ۹ تا ۱۰ سال اخیر پیشرفتی قدم به قدم در امر داوری داشته و هر سال رشد کرده و بیش از گذشته مطرح شده و در نهایت به درجه‌ای رسیده که انکار او و توانایی‌هایش توسط فیفا و زیرمجموعه‌های فوتسال آن غیر ممکن شده و به‌همین سبب داوری‌های متعدد و ارزشمندی در سه چهار سال اخیر چه در سطح اول آسیا و چه در سطح بالای جهان به وی واگذار شده و همین مسأله در عین اضافه شدن شهرت و اعتبار او، به کل فوتبال و فوتسال ایران نیز احترام و اعتبار فزون‌تری را ارزانی داشته است.
کسی به فنایی نرسیده اما…
پس از کارهای قابل ذکری که جعفر نامدار طی دهه ۱۹۷۰ برای جامعه داوری فوتبال ایران انجام داد و قضاوت‌های بالنسبه مهمی که به وی سپرده شد، محمد فنایی با کار بزرگش در دهه ۱۹۹۰ دروازه‌های تازه‌ای را به روی فوتبال ایران گشود. وی در بازی فینال جام‌جهانی فوتبال ۱۹۹۴ که بین دو تیم نامدار برزیل و ایتالیا در خاک آمریکا انجام و به پیروزی و قهرمانی برزیلی‌ها در ضربات پنالتی منجر شد، وظیفه خط نگه‌داری را برعهده داشت و در عصری که هنوز خبری از داوران پشت دروازه و طبعاً سیستم داوری ویدئویی (VAR) هم نبود، یکی از دو کمک داور مسابقه بود. پس از آن و به رغم ۲۷ سالی که از آن رویداد می‌گذرد، هیچ‌یک از داوران و کمک داوران ما در فینال جام‌های جهانی مورد استفاده قرار نگرفته‌اند اما واقعیت امر این است که علیرضا فغانی به لحاظ تعداد مسابقات مهمی که قضاوتش طی دهه گذشته به وی سپرده شد، از تک دستاورد عظیم فنایی هم فراتر رفته و در جایگاهی بالاتر از او ایستاده است. فنایی پس از سوت زدن فینال جام ملت‌های آسیای ۲۰۱۵ در خاک استرالیا بین تیم‌های کره‌جنوبی و میزان و دیدار نهایی جام جهانی باشگاه‌های ۲۰۱۶ بین بارسلونا اسپانیا و ریورپلاته آرژانتین، در المپیک ۲۰۱۶ در ریودوژانیروی برزیل هم خوش درخشید و یک مسابقه واپسین دیگر را سوت زد و باز چنان خوب از عهده این کار برآمد که فیفا بال و پر فراوان و هر فرصت لازمی را برای جولان در جام جهانی ۲۰۱۸ در خاک روسیه در اختیار فغانی گذاشت. فغانی در سه مسابقه‌ای که قضاوت آن در آوردگاه روسیه به او محول شد، کم نقص عمل کرد و موجب افزایش اعتبار خود و ارتقای جایگاه کل فوتبال ایران شد و با اینکه حقش بود فینال را باز به وی بسپرند، نهاد حاکم بر فوتبال جهان در تصمیمی بحث‌برانگیز داوری این مسابقه را به همان قاضی اروگوئه‌ای سپرد که بازی افتتاحیه را هم سوت زده بود و این اتفاقی بود که پیش‌تر در رقابت‌های بزرگ و کلاسیک رشته فوتبال مشاهده نشده بود و معمولاً در این ورزش روی نمی‌دهد و از داورانی که بازی نخست یک جام بزرگ را قضاوت کرده‌اند نمی‌خواهند که فینال را هم سوت بزنند.
یک برگ روشن و تازه
فغانی یک سال و نیم است که در استرالیا ساکن شده اما برای همکاری مجدد با جامعه داوری فوتبال ایران مهیا بوده و چندی پیش نیز برای قضاوت دربی تهران بین پرسپولیس و استقلال و مشارکت در قضاوت چند دیدار دیگر لیگ برتر به ایران آمد و طبعاً مایل است اواخر پاییز سال آینده به نام ایران در مرحله نهایی جام‌جهانی قطر هم سوت بزند و یک بار دیگر برای قضاوت مسابقه نهایی دورخیز کند و به این امید بسته است که این بار بختش بلندتر از مرتبه قبلی و انصاف و عدالت‌طلبی فیفا در قبال وی فزون‌تر از جام جهانی ۲۰۱۸ باشد. ولی هر اتفاقی برای فغانی بیفتد، دستاوردهای مستمر و ولو کوچکتر گلاره ناظمی در صحنه فوتسال طی سال‌های اخیر یک عامل تازه و اضافی را برای تبلیغ و ارتقای هر چه بیشتر برای داوران کشورمان و کل جوامع فوتبال و فوتسال ایران به وجود آورده و او طوری منظم و دائمی و با پشتکار به سمت جلو حرکت کرده و بر شمار قضاوت‌های مهم خود افزوده که دیگر نمی‌توان و نباید او را کمتر از سایر پرچمداران داوری ایران ستود و کارهایش را پر‌اهمیت تلقی نکرد، امشب نیز هرچه از ناظمی در دیدار فینال جام جهانی فوتسال ۲۰۲۱ در پایتخت لیتوانی سر بزند و وقت نگه‌داری او را چه مهم و چه اتفاقی عادی و نه چندان سخت بینگاریم، برگ روشن تازه‌ای به زندگی ورزشی این زن تلاشگر اضافه و به تبع آن بر کل اعتبار جامعه داوری ایران افزوده می‌شود. جامعه‌ای که در قضاوت مسابقات داخلی و بخصوص لیگ‌های پر هیاهوی ایران مشکلات بزرگ و ایرادات آشکاری را از خود بروز می‌دهد و واقعاً می‌لنگد اما به محض اینکه پایش به آن سوی مرزها می‌رسد، معمولاً می‌درخشد و ناظمی‌وار و فغانی‌گونه چشم‌ها را خیره و از جهات مختلف احراز صلاحیت می‌کند.
