در استقلال در میان خریدهای جدید استقلال نه گزینههایی برای پر کردن جای خالی علی کریمی میبینیم نه مهدی قایدی
سایت بدون – فقدان بازیکنانی که از نظر فنی جایگاه رفیعی در استقلال دارند همواره با مصائبی همراه بوده و در سالهای گذشته بارها این جداییها استقلال را به دردسر انداخته است. گرچه جذابیت بازی در استقلال سبب شده بازیکنان جدید در مسیر پیشرفت قرار بگیرند اما به طور مقطعی و حتی گاهی بلند مدت، برخی جداییها استقلال را با مشکلات فنی مواجه ساخته است. در واقع برخی مهرهها آنقدر درخشیدهاند و از نظر فنی پیشرفتی محسوس داشتهاند که میتوان لقب بیجانشین را بر پیشانی آنها چسباند. در استقلال لیگ نوزدهم از این دست بازیکنان کم نبودند. بازیکنانی که اگر در هفتههای آتی از استقلال جدا شوند، پروسه جانشینیابی برای آنها سخت و دشوار و شاید در این مقطع غیرممکن خواهد بود. علی کریمی را باید در رأس گروه بیجانشینهای استقلال قرار داد. بازیکنی که با پاسهای بینقص خود همواره مدد مهاجمان بوده است. شماره ۶ با ظرفیتهای بالای تکنیکی خود علاوه بر اینکه در صف بهترین موقعیتسازیهای استقلال قرار داشته، هرگاه فرصت یافته توانسته در قامت گلزن نیز قد علم کند. تفاوتها در شیوه بازی کریمی اما به گل زدن یا ساختن موقعیت گل نیست. اوج برتری او بازی ساده و بدون اضافهکاریهای مرسوم است که از او مردی متفاوت پدید آورده است. حتی میشود جرأت به خرج داد و او را با مجتبی جباری قیاس کرد. کریمی امروز شمههایی از همان جباری است که در خط میانی استقلال جولان میداد و با ایجاد ارتباط و هماهنگی بین خط میانی و خط حمله به عنصری سازنده و بیبدیل تبدیل شده بود. علی کریمی در واقع همان سیر را در استقلال پیمود و در حالی که اول بار وقتی نامش در لیست خرید استقلال قرار گرفت به واسطه مصدومیتهای مکرر از این خرید انتقاد شد اما او توانست راه پیشرفت را در استقلال به سرعت طی کند و به عنصری شبیه جباری تبدیل شود. حالا کریمی در مسیر جدایی از استقلال قرار گرفته و قصد ندارد فوتبالش را در استقلال ادامه دهد. فقدان او بیشک برای مربیان استقلال گران تمام خواهد شد و هیچ بعید نیست که با انتقال توأمان قایدی، دشواریهای ساختن تیمی که یکی از بهترین تیمهای هجومی سالهای اخیر به شمار میرفت، ریتم بازی استقلال به کلی از بین برود و دستخوش تحولاتی شود. مهدی نیز در ردیف همین بازیکنان بیجانشین است. چهرهای که از نظر تکنیکی حتی یکی از بهترینهای تاریخ فوتبال ایران محسوب میشود و هر زمان که در نقطه اوج قرار داشته به خوبی توانسته بار سنگین گلزنی و موقعیتسازی را در استقلال به دوش بکشد. ویژگی بزرگ شماره ۱۰ در استارتهای انفجاری، دریبلهای سریع و در حرکت و مجاب کردن مدافعان حریف به خطاهای محرز است؛ به شکلی که پنالتیهای متعدد را در بازیهای استقلال پدید آورد. در استقلال میشود برای شیخ دیاباته جانشین پیدا کرد و حتی از همین ارسلان مطهری در جهت همان شیوه تاکتیکی که با شیخ انجام میشد، بهره گرفت اما مهدی قایدی بازیکنی با سبک و سیاق بسیار متفاوت است که حتی نظیرش در فوتبال آسیا هم اندک پیدا میشود. پیدا کردن جانشین برای مهدی قایدی حتی از علی کریمی هم دشوارتر است و فوتبال ایران همواره بازیکنانی با استایل کریمی داشته و یافتن عنصری شبیه او شاید زمان بسیار کمتری ببرد تا اینکه فوتبال ایران چیزی شبیه به قایدی را پیدا کند؛ بازیکنی که گاه ما را به یاد خداداد عزیزی میاندازد، بازیکنی که در اوج با سرعت اعجابآورش همه را به وجد میآورد و فوتبالی متفاوت را ارائه میداد. در واقع استقلال برای پر کردن جای قایدی بنبستهای بسیاری را مقابل خود خواهد دید و ناچار است بازیکنانی با شباهت کمتر را برای پرکردن خلأ این بازیکن بیابد. اصولاً جانشینسازی در استقلال پروسهای زمانبر بوده بخصوص زمانی که در نقل و انتقالات عملکرد خوبی را شاهد نباشیم. وریا غفوری هم در لیگ نوزدهم از بازیکنان بدون جانشین استقلال بود. البته داشتن بازیکنی با ظرفیتهای فنی وریا در استقلال رویا نیست و آبیها پیش از او نیز بازیکنان ممتازی را در این پست داشتهاند اما پرواضح است که جانشینسازی در استقلال به حدی ضعیف و انتقادآمیز بوده که فقدان بازیکنی همچون وریا که اکنون در مرز ۳۳ سالگی است نیز در برخی روزهای فصل استقلال را به دردسر انداخت. البته وریا قراردادش را برای فصل آینده هم تمدید کرده است. همچنین باشگاه در نقل و انتقالات اخیر احمد موسوی را اضافه کرد تا در صورت لزوم در پست مدافع راست دستش خالی نباشد. با این حال در میان خریدهای جدید استقلال گزینههایی برای پر کردن جای خالی علی کریمی و مهدی قایدی دیده نمیشود. باشگاه استقلال میداند علی کریمی به طور قطع در فصل بیستم برایش بازی نمیکند یا ممکن است مهدی قایدی را به دلیل پیشنهادهای نجومی از کف بدهد، ولی هنوز هیچ اقدامی در این باره انجام نشده و همه چیز به پایان لیگ قهرمانان آسیا موکول شده است. باشگاه استقلال بیشتر اقدام به جذب بازیکنان دفاعی کرده که شاید در خوشبینانهترین حالت ممکن در لیگ بیستم این موضوع آسیبزننده نباشد اما در لیگهای آتی استقلال بدون شک تاوان سختی بابت جدایی یا پایان فوتبال برخی کلیدیهای خود خواهد داد. شاید اگر چرخه بازیکنسازی بینقص انجام میشد و آکادمی استقلال مکانیزم حرکتی بهتری داشت، تیم بزرگسالان همواره از بازیکنانی برخوردار بود که با اندکی تجربهاندوزی در مسیر بازی در ترکیب اصلی قرار بگیرند اما باشگاه استقلال در بخش بازیکنسازی نیز لنگ میزند و نمیتواند روند متعادلی در این مسیر داشته باشد که این مسأله عمیقاً به تیم بزرگسالان نیز لطمه وارد کرده است. البته نه کریمی، نه قایدی و نه وریا از تیمهای پایه استقلال شکل نگرفتهاند. آنها بازیکنانی هستند که در سالهای گذشته با خرید از دیگر تیمها به استقلال ملحق شدهاند اما تاریخ باشگاه استقلال نشان میدهد که کم از این دست بازیکنان در تیمهای پایه خود نساخته است. مجتبی جباری که شاید از دید بسیاری از کارشناسان هنوز جانشینی در استقلال برایش پیدا نشده باشد، نمونه بارزی از بازیکنسازی استقلال در ردههای پایه است.