بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – ستـــــــاره سریال پـربیننده «یوسف پیامبر» (فرج‌الله سلحشور) خیلی زود از زیر سایه نقــــــش تاریخی و مذهبـــــــی‌اش، بیرون آمد. اگرچه هنوز بسیاری او را با نقش یوسف می‌شناسند، اما زمانی در نخستین سالی که مقابل دوربین سینما رفت، سه نقش متفاوت در «آل» (بهرام بهرامیان)، «کیفر» (حسن فتحی) و «بدرود بغداد» (مهدی نادری) بازی کرد. از میان این سه فیلم، «کیفر» بیشتر دیده شد، نقش‌آفرینی خوب زمانی در «بدرود بغداد» به‌دلیل اکران نشدن فیلم به چشم نیامد و «آل» مورد توجه قرار نگرفت. با این همه، سینمای ایران صاحب بازیگری شده بود که درعین داشتن جذابیت‌های ظاهری و فیزیک مناسب برای بازی در نقش جوان اول، صدای خوب و میمیک مناسب و انعطاف و استعداد داشت.
زمانی بواسطه چهره‌اش، مناسب ایفای نقش جوانان عاصی و تلخ است. تصویری که در «جیب‌بر خیابان جنوبی» (سیاوش اسعدی) به بهترین شکل آن را تثبیت کرد. نقش جهان در سریال «نهنگ آبی» (فریدون جیرانی) یکی دیگر از نقاط عطف کارنامه اوست. در قالب نقش خرده‌خلافکاری جذاب که ظاهری متفاوت و عشقی جنون‌آمیز به آناهیتا (لیلا حاتمی) داشت. نوید در «کرگدن» (کیارش اسدی‌زاده) بواسطه تلخی و تنهایی در این دسته جای می‌گیرد. مصطفی زمانی با صدای خوب و نگاه‌های عمیق، یأس و شکستی که در این شخصیت‌های به آخر خط رسیده وجود دارد عینیت می‌بخشد. اما متأسفانه نه «جیب بر خیابان جنوبی» در زمان خود دیده شد و نه «نهنگ آبی» تماشاگر بالایی داشت که جنس بازی زمانی در آن دیده شود. وضعیت «کرگدن» هم، بهتر از سریال فریدون جیرانی نبود و این سریال در شبکه نمایش خانگی مخاطب بالایی پیدا نکرد.
مصطفی زمانی در جوانی وارد سینما شد، نسبتی با سینما نداشت، اما خیلی زود و زیرکانه مناسبات سینما را دریافت. تعداد فیلم‌های ضعیف کارنامه او به‌عنوان بازیگری جوان که می‌توانست وسوسه پیشنهادهای مالی عجیب و غریب شود، بسیار اندک است. فیلم‌های ضعیف کارنامه او (یک روز بخصوص یا ماهی سیاه کوچولو) آثاری هستند که زمانی تلاش کرده در آنها ضعف فیلمنامه یا شعاری بودن اثر را با بازی‌اش جبران کند. او مثل اغلب بازیگرهای حرفه‌ای، با نقش‌های خوبش که کم نیستند در خاطره‌ها مانده، از جمله نقش کوتاهی که در «بدون قرار قبلی» (بهروز شعیبی) بازی کرده و این روزها در چهلمین جشنواره فیلم فجر دیده می‌شود. نقش جوانی که کفشدار حرم امام رضا(ع) است و روحیه‌ای معنوی و مذهبی دارد. بازی زمانی توأم با وقار و آرامشی است که در این شخصیت بواسطه سیر و سلوکی که دارد، درونی شده است.
از میان بازیگران جوان و خوش سیمایی که در دهه هشتاد به سینما آمدند، مصطفی زمانی با همه فراز و فرودهای کارنامه‌اش که برای یک بازیگر حرفه‌ای طبیعی است، کارنامه‌ای قابل قبول و متنوع دارد. حضور در سینمای متفاوت (ملکه) و بازی در سریال‌های پرمخاطب و پربیینده (شهرزاد) و بازی خوب در نقش‌های دشوار و خاص، (جمشید در ملکه یا نقش مرد مهاجر در برلین منفی هفت) از او بازیگری چند وجهی و قابل اعتماد می‌سازد. بازیگری که می‌تواند در نقش‌های درونگرا و برونگرا به چشم بیاید. بازیگری که شاید هنوز شاه‌نقش کارنامه‌اش را بازی نکرده باشد. فرصتی که همه قابلیت‌های این بازیگر را به نمایش بگذارد و جهشی بزرگ در کارنامه او باشد.
