بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سه باخت پیاپی به خودی خود نشانه بدی است، بخصوص برای مربی‌ای که در عصبانیت شهرت دارد و معمولاً در تیم‌هایی کار می‌کند که بودجه‌های خوبی دارند و داعیه قهرمانی در سر می‌پرورانند. در عین حال، صحبت‌های آنتونیو کونته در آستانه سفر به ورزشگاه اتحاد و بازی مقابل منچسترسیتی-که شاید برای نخستین بار بعد از سال ۲۰۰۴ چهار شکست متوالی را برای تاتنهام به همراه داشته باشد- روند موضوع را تغییر داده. او گفته تیم در فصل نقل و انتقالات ژانویه تضعیف شده چون چهار بازیکن رفته‌اند و فقط دو بازیکن آمده‌اند و اینکه تاتنهام به‌دنبال بازیکنان جوان و رشد دادن آنها است نه گرفتن بازیکنان آماده. نکته نگران‌کننده‌تر از همه اینکه تیمش یک درصد شانس چهارمی و کسب سهمیه لیگ قهرمانان را دارد. اسپرز با سه بازی عقب افتاده تنها پنج امتیاز با چهارمی فاصله دارد و این میزان بدبینی غیرمعمول است. بیش از یک دهه از مرتبه قبل که کونته در چنین وضعیتی گیر افتاده بود، گذشته و او بدون شک سختی کارش را حس می‌کند.
یک راه جایگزین
خوشبختانه کونته خودش تا حدی به راه‌حل رسیده. مقابل ولوز، سسنیون را با دژان کولوسفسکی عوض کرد و سیستم تیم ۱-۳-۲-۴ شد که در آن، خرید جدید نقش شماره ۱۰ را به عهده گرفت و مت دوهرتی و بن دیویس در زمان مالکیت توپ در حمله مشارکت داشتند. استفاده از دیویس تیم را به سازمان دفاعی مورد نظر کونته نزدیک کرد ضمن اینکه یک نفر رابط میان دو هافبک وسط و سه بازیکن هجومی شد. ورق بازی برگشت و روبن نوز و لوک کاندل نتوانستند از پس کولوسفسکی بر بیایند.
تردیدی نیست که کونته به فکر افتاده و این اهمیت زیادی دارد؛ بین دو نیمه بازی با چلسی در جام اتحادیه سیستم بازی ۱-۳-۲-۴ شد و سه هفته بعد مقابل همین حریف، اسپرز ۲-۴-۴ بازی کرد و این برای اولین بار در شش سال اخیر بود که کونته به جای سه مدافع با چهار دفاع بازی کرد.
خریدهای هوشمندانه و تاکتیکی بنتانکور و کولوسفسکی به تاتنهام در ۱-۳-۲-۴ تعادل می‌دهد بدون اینکه نظم بازی سه دفاعه به هم بخورد.
نمی‌شود پیش‌بینی کرد کونته در بازی امشب مقابل سیتی از این چینش جدید بهره‌مند می‌شود یا نه. از یک طرف، داشتن یک مدافع اضافه در سیستم ۱-۲-۴-۳ مقابل سیتی عاقلانه است با در نظرگرفتن اینکه اسپرز مجبور است در دقایق زیادی از بازی در موقعیت دفاعی قرار بگیرد.
از طرف دیگر، تاتنهام در روز اول بازی‌ها، تیم پپ گواردیولا را با ۳-۳-۴ شکست داد که در آن دله آلی رابط میان خطوط میانی و حمله بود و این از سیستم بازی مقابل ولوز دور نیست. اگر اسپرز می‌خواهد چیزی از این بازی به دست آورد، باید سیتی را عقب نگه دارد، از پرسینگ شدید سیتی رها شود و رسیدن به این بدون درخشش کولوسفسکی در پست شماره ۱۰ ممکن نیست.
اما فارغ از هر نتیجه‌ای که در این بازی رقم بخورد، نشانه‌های مثبتی از میل کونته به تغییر در این تیم مشاهده می‌شود. فراتر از ناراحتی در مصاحبه‌ها، او آهسته اما مطمئن در مسیر درست قدم بر می‌دارد.
بدون ابزار
در سیستم ۱-۲-۴-۳ که دو هافبک وسط وظیفه توزیع توپ‌های رو به جلو را دارند، کار سخت‌تر است و ولوز، ساوتهمپتون و هر تیم دیگری برای تاتنهام دردسر درست می‌کند. هری وینکس به اندازه دلخواه کونته هوشیار نیست و پیداکردن سه بازیکن هجومی در فضایی مناسب برایش سخت است، پیر امیل هویبرگ هم به همین دلیل مقابل ولوز بازی نکرد.
برعکس، فشاری که منچسترسیتی یا لیورپول روی هافبک‌های حریف می‌آورد باعث می‌شود به خط حمله نزدیک باشند و مدافعان میانی پشت سرشان هم بدون فشار در حمله مشارکت می‌کنند.
غیبت اخیر اریک دایر که با پاس‌های قطری‌اش فشار را کم می‌کرد، اوضاع را بدتر کرده اما با این چینش به دشواری می‌توان راهی پیدا کرد؛ حتی در اینتر، کونته گاهی به سیستم ۲-۵-۳ رو می‌آورد تا یک بازیکن اضافه به بازیسازی کمک کند.
بدون کارایی
آشکارا روش آزموده او کارایی ندارد، با وجود این تحلیل دقیق اشتباهات مایه امیدواری شده؛ سفری که با تعویض به ظاهر بی‌رحمانه رایان سسنیون در دقیقه ۲۸ باخت خانگی به ولورهمپتون آغاز شد. کونته در اسپرز همان استراتژی تاکتیکی همیشگی‌اش را به کار بسته. او با سیستم ۱-۲-۴-۳ کار می‌کند با حداقل پرسینگ در یک سوم دفاعی حریف. او در فوتبال مدرن یاغی به حساب می‌آید و علاقه‌ای به پرس و مالکیت توپ ندارد؛ فوتبال او مبتنی بر انتقال سریع توپ از عقب زمین از طریق خطوط از پیش تعیین شده است. شاید این روش دیگر در فوتبال انگلیس کارآمد نیست.
لیگ برتر در چهار سالی که او نبود بخصوص به خاطر کار پپ گواردیولا و یورگن کلوپ تغییرات زیادی داشته. مالکانه و مبتنی بر پرسینگ شده که کار بازیسازی از عمق را سخت می‌کند. پرسینگ ساوتهمپتون در دیدار ۲۰ بهمن تاتنهام را به اشتباهات دفاعی انداخت و نتیجه‌اش باخت ۳ بر ۲ شد. ولوز هم به همین شکل جسورانه بازی کرد و ابتکار عمل را به دست گرفت
