بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – برای ششمین بازی متوالی در لیگ برتر بیستم هم مهاجمان پرسپولیس در گلزنی ناکام بودند تا مشخص شود بعد از رفتن علیپور و در ماه‌های محرومیت آل کثیر، این تیم در خط حمله دچار مشکلات اساسی است و اتفاقاً یکی از دلایل از دست دادن امتیازها در چهار دیدار همین نکته مهم بوده است.
پرسپولیس مثل بازی با نساجی، دیدار مقابل ذوب‌آهن را با زوج امیری – عبدی در خط حمله آغاز کرد اما این زوج در گلزنی ناکام بودند. یحیی برای بیست دقیقه پایانی، خط حمله خود را با زوج رمضانی – مهدی‌خانی آرایش داد که این زوج هم کاری از پیش نبردند و خبری از گل نشد تا مهاجمان پرسپولیس ۵۴۰ دقیقه در حسرت گل بمانند.
پرسپولیس حالا در شش بازی خود تنها شش گل زده و این آمار ناامیدکننده‌ای برای خط حمله مدافع عنوان قهرمانی است؛ آن هم تیمی که به صورت تاریخی، تهاجمی بوده و شیفته حمله و گل بوده است. در بازی با ذوب‌آهن هم امیدعالیشاه گل زد که در پست هافبک کناری بازی کرده بود همانطور که قبل‌تر بازیکنان خط میانی و مدافعان تیم موفق به گلزنی شده بودند.
البته در این بازی شاید خیلی هم نتوان به مهاجمان پرسپولیس ایراد گرفت چرا که مشکلات عمده سرخ‌ها در خط میانی آنها بود که خیلی کم موفق شدند برای مهاجمان‌شان موقعیت‌سازی کنند. با این حال در همین شرایط مهدی عبدی و آرمان رمضانی هر کدام سه موقعیت مهم و شانس طلایی گلزنی را از دست دادند که برای زوم کردن روی آنها به عنوان مهاجمانی که نمی‌توان به عنوان مهاجم اول تیم رویشان حساب باز کرد، کافی باشد.
در عین حال وحید امیری هم که ذاتاً مهاجم نیست و خیلی کم در باکس حمله دیده می‌شود و شاید نباید از او توقع گلزنی داشت. ضمن اینکه مهدی‌خانی هم هنوز خودش را در این تیم پیدا نکرده و در بهترین موقعیت هم بعید است چیزی فراتر از مهدی عبدی باشد. در چنین شرایطی پرسپولیس باید قدم به سه بازی بزرگ بگذارد. سه مسابقه‌ای که شاید تعداد موقعیت‌های گلی که نصیب مهاجمانش خواهد شد کمتر از بازی مقابل تیم‌هایی مثل نساجی و ذوب‌آهن باشد.
مسابقاتی که نقش فوروارد گلزن و تمام کننده در آنها پررنگ‌تر و اساسی‌تر است. در چنین بازی‌هایی است که مهاجمان گلزن و قدرشناس می‌توانند برگ برنده تیم باشند و امتیازهای لازم برای پیش افتادن از سایر مدعیان قهرمانی را برای تیم‌شان جمع کنند. فصل قبل عبدی در کمترین زمان ممکن از نیم موقعیت گل مقابل استقلال گل زد اما حالا همه او را بیشتر و بهتر از آن زمان می‌شناسند پس قطعاً شرایط برای گلزنی‌اش دشوارتر می‌شود.
ضمن اینکه این مهاجم ۲۳ساله آنقدر توانمند نیست که بتوان به عنوان یک تمام‌کننده قابل رویش حساب باز کرد. آرمان رمضانی هم بدون در نظر گرفتن تأثیرش در بازی مستقیم، حملاتش روی آسمان محوطه جریمه حریفان نیز بوی گل نمی‌دهد و کماکان به نمایش‌های ناامیدکننده‌اش ادامه می‌دهد و ظاهراً تا گل اول هنوز فاصله دارد.
در عین حال بدون اینکه بخواهیم روی گلزنی امیری حسابی باز کنیم، مشخص نیست مهدی‌خانی چه زمانی به فرم ایده‌آل خواهد رسید. با این شرایط تصور می‌کنید مهاجمانی که در شش مسابقه مقابل تیم‌های متوسط و نیمه پایین جدولی کاری از پیش نبردند می‌توانند مقابل بهترین‌های لیگ و مدعیان قهرمانی در حد نام و اعتبار پرسپولیس بدرخشند و باری از روی دوش یحیی و کادرش بردارند؟
