سایت بدون -اولین واکنش به انتخاب سرمربی تیم ملی باید حمایت، درنگ و صبر باشد ولی اولین حسی که پس از انتخاب اسکوچیچ به وجود میآید، تعجب و خشم فراوان است.
یک مربی خارجی که هرچند در فوتبال ایران عملکرد قابل قبولی داشته، ولی تا پیش از اعلام خبر کسی نمیتوانست باور کند که قرار است روی مهمترین نیمکت فوتبال کشور بنشیند و هدایت بهترین بازیکنان را به عهده داشته باشد.
برای ماندن در جدول مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۰، تیم ملی در دو بازی سرنوشتساز مقابل بحرین و عراق چارهای جز برد ندارد و باید از انتخابکنندگان اسکوچیچ پرسید که این مربی در آن دو بازی با کدام پشتوانه فنی و تجربی باید تیمش را هدایت کند؟
از آخرین حضور این مربی کروات در ورزشگاه آزادی زمان زیادی نگذشته. صنعت نفت آبادان با هدایت اسکوچیچ مقابل استقلال استراماچونی ۵ گل خورد و چند گل دیگر نخورد. او بعد از آن شکست تحقیرآمیز این بار قرار است به عنوان سرمربی تیم ملی به آن ورزشگاه برگردد. کسی باورش میشود؟
در انتخاب سرمربی تیم ملی پارامترهای زیادی مؤثر است و در این مورد هر چقدر سختگیر باشیم، باز هم کم است. این ریزبینی و نکتهسنجی در زمان هدایت کیروش به بالاترین سطح رسیده بود، طوری که با وجود نتایج خوب، گروهی از منتقدان به سبک بازی تیم ملی ایراد میگرفتند. آن آرمانگرایی حالا جایش را به یک بیتفاوتی و سهلانگاری داده که یک مربی با کارنامه بیافتخار مأموریت پیدا کرده تیم ملی را از پیچی خطرناک به سلامت عبور بدهد.
هنوز فراموش نکردهایم که هلیو سوزا، سرمربی بحرین و سرکو کاتانچ، سرمربی عراق چگونه در مرحله رفت ویلموتس را مات کردند؛ کسی که تجربه نشستن روی نیمکت تیم ملی بلژیک در جام جهانی را هم داشت. حالا اسکوچیچ که در همین لیگ خودمان هم عملکرد فوقالعادهای نداشته، با کدام اسلحه میخواهد به جنگ این دو مربی برود؟
فدراسیون فوتبال یک مربی ۲۰۰ هزار دلاری را در رأس تیمی گذاشته که یازده بازیکن اصلیاش بیش از ۵۰ میلیون دلار قیمت دارند و همین تضاد کافی است تا تیم را از درون متلاشی کند. بازیکنانی که تا یک سال قبل با کیروش کار میکردند، حالا باید زیر دست مربیای باشند که حتی در تیمهای مدعی لیگ برتر هم کار نکرده.
این شاید عجیبترین انتخاب تاریخ تیم ملی باشد و ای کاش رئیس فدراسیون آینده در اولین قدم این اشتباه را جبران کند.
آرمن ساروخانیان / ایران ورزشی