بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – «یک مکان آرام، قسمت دوم» طبعاً ادامه‌ای بر فیلم «یک مکان آرام» محصول سال ۲۰۱۸ است که اثری موفق از ژانر هارور (وحشت) بود و گیشه‌ای پربار هم داشت و به تبع آن گمان می‌رود که درآمدسازی فیلم دوم نیز در سطحی جالب توجه و حتی فراتر از فیلم نخست باشد. فیلم دوم مثل قسمت اول با کارگردانی جان کرازینسکی امریکایی شکل گرفته و امیلی بلانت، ستاره فیلم‌هایی مثل دوگانه «سیکاریو» و «مری پاپینز بازمی‌گردد» نقش خود در فیلم اول را تکرار می‌کند و میلیسنت سیموندز و نووا ژوپ نیز در همان قالب‌های آشنای فیلم اول ظاهر می‌شوند و از هنرپیشه‌های تازه‌ای که به این پروژه اضافه شده و در فیلم دوم دیده می‌شوند، می‌توان به شیلیان مورفی و ژیمون هونسو اشاره کرد. کرازینسکی هم با وجود مسئولیت‌های خطیرش به عنوان یک کارگردان و داستان‌نویس، رل کوتاه و توأم با دقایق اندک اما مهم خود در فیلم نخست را در قسمت دوم نیز تکرار می‌کند و این امر بخصوص در قسمت‌های رجعت به گذشته و در سکانس‌های مربوط به یادآوری وقایع فیلم نخست شکل می‌گیرد.
از تولید تا پخش
از ابتدا و پس از توفیق تجاری فیلم نخست هم مشخص بود که پارامونت، کمپانی قدیمی سازنده فیلم اول از خیر ساخت قسمت دوم نخواهد گذشت و برای چنین چیزی هم برنامه دارد. بر این اساس، کارهای «پیش‌تولید» از اواخر بهار ۲۰۱۸ آغاز شد و کرازینسکی سناریوی فیلم دوم را در اواخر پاییز این سال کامل کرد و فیلمبرداری را هم در مناطقی در غرب شهر نیویورک و طی تابستان ۲۰۱۹ صورت داد. قرار بود این فیلم از ۲۵ اسفند ۹۸ و در پی یک نمایش افتتاحیه در روز ۱۸ اسفند در شهر نیویورک امریکا، اکران عمومی و ابتدا در امریکای شمالی، اروپای غربی و آسیای شرقی و سپس در اقیانوسیه و شمال آفریقا به نمایش درآید اما به سبب شیوع بیماری کرونا و بسته شدن سالن‌های سینما در سطح جهان، این امر منتفی و نمایش عمومی و وسیع آن به پاییز امسال موکول شد.
آثار مرگ و ویرانی
قسمت دوم «یک مکان آرام» مثل بخش اول و فیلم اوریژینال متمرکز بر خاندان آبوت است. این خانواده در قسمت اول با یک سری اتفاقات ترس‌آفرین ماوراءالطبیعه‌ای روبه‌رو شد و قسمت دوم کار را از همان نقطه‌ای پی می‌گیرد که فیلم نخست در آن توقف پیشه کرده بود. در مواجهه با ترس‌های پنهان و صداهایی اوهام‌وار که دائماً خانواده ابوت را آزار روانی می‌دهد و حاکی از خطر مرگ و ویرانی است، این بار آنها با بیرون آمدن از خانه محبس مانند خویش با ترس‌های عظیم‌تری مواجه می‌شوند که در جهان بیرونی روبه‌رویشان عرض اندام می‌کند. «ابوت»ها مجبورند یک بار دیگر به دنیایی قدم بگذارند که برایشان ناشناخته و مرموز است ولی بدتر از هر چیزی برای آنها، فهم و درک این نکته است که این صداهای موهوم و تعقیب‌کننده، تنها خطرات موجود برای ابوت‌ها نیستند و خطرات فزون‌تر و تازه‌ای هم آنها را تهدید می‌کند و به هر سو که نگاه می‌کنند، چیز خطیر و مبهمی به سوی آنها دورخیز می‌کند.
کاری بس سخت و سنگین
در چنین فضا و شرایطی، امیلی بلانت در نقش اوه‌لین ابوت ظاهر می‌شود و او، زنی است که در غیاب همسر مرده‌اش باید خانواده خود را از تنگناهای فوق عبور بدهد و سلامتی روحی و جسمانی آنها را حفظ کند و این کاری بس سخت و سنگین برای اوست. جان کرازینسکی یک بار دیگر ایفاگر رل لی ابوت، همسر جان‌باخته «اوه‌لین» است که در فلاش‌بک‌ها و در چند نمای تکمیلی و تازه اضافه شده به متن داستان چهره می‌نمایاند. او اهمیت وجودی خود را برای این داستان‌ها و فیلم‌ها بسیار مهم می‌انگارد و در این ارتباط می‌گوید: «فیلم نخست برای من یک تجربه شخصی و مهم بود و از آن چیزهای زیادی آموختم. من تشخیص دادم اصل داستان و شاخ و برگ ارزانی شده به آن ارزش ادامه دادن را دارد و بازگشت یک روح به خانواده‌اش و بهتر بگویم ایجاد چنین وضع و حالی برای یک خانواده در قبال پدر از دست رفته‌شان یک بار دیگر مردم را به سوی خود خواهد کشید و چیزی بسیار فراگیرتر و بسیط‌تر از یک تک فیلم است.»
در قلب اتفاقات
به همین ترتیب میلیسنت سیموندز در رل ریگان ابوت و به واقع دختر ناشنوای اوه‌لین و خواهر مارکوس و همچنین نووا ژوپ در قالب مارکوس ابوت حلقه‌های این زنجیره و کاراکترهای این داستان را کامل می‌سازند و شیلیان مورفی هم کاراکتر «امت» را به تصویر کشیده که از دید خود وی، موجودی استقرار یافته در قلب اتفاقات و توگویی در مرکز دنیا است. تصویربرداری قسمت دوم «یک مکان آرام» برعهده پلی مورگان بوده و او جای شارلوت بروس کریستنسن را گرفته که فیلمبردار قسمت نخست بود و به گفته وی نیز نقش تصاویر و افکت‌های در نظر گرفته شده برای آن در سطحی بسیار بالا بوده و در پیام‌رسانی سهم بسزایی داشته است.
ضررهای تغییر سناریست
نشریات هنری جهان و برخی سایت‌های خبری نقدهایی را درباره این فیلم آورده و به نقاط قوت و ضعف آن پرداخته و البته به اطلاع‌رسانی‌های مفید در ارتباط با این اثر هنری مبادرت ورزیده‌اند. یکی از آنها، واریه‌تی است که آورده است: «اگر قسمت دوم یک مکان آرام از مسأله‌ای رنج ببرد و بر اساس آن نازل‌تر از قسمت نخست نشان بدهد، تغییر سناریست‌ها و رویکرد اجباری کرازینسکی به فردی دیگر و به واقع خودش برای نگارش داستان قسمت دوم است. بر اثر کنار کشیدن اسکات بک و برایان وودز که استعداد و خلاقیت‌شان تم فیلم نخست را پررنگ و ترسناک ساخت و روی نیاوردن کرازینسکی به داستان‌نویسان خلاق و تازه، قسمت دوم فاقد نوآوری‌هایی نشان می‌دهد که از پایه‌ها و ضروریات هر فیلم دنباله‌ای و از نیازهای حتمی هر فرانچیز سینمایی است. کرازینسکی به بسط و غنی‌سازی داستان قسمت نخست دست زده اما همه حس‌های غیرقابل پیش‌بینی و به تبع آن جذاب فیلم نخست جایش را به برخی احساس‌های تکراری در فیلم دوم داده و حتی اگر زیاد بفروشد، بیشتر مدیون خاطرات مثبت به جای مانده از فیلم اول خواهد بود تا اله‌مان‌های جدید به کار گرفته شده برای فیلم دوم.»
با همان عناصر اما فاقد قوت گذشته
اینترتین‌منت ویکلی نیز نوشته است: «سنت دایر کردن فرانچیزهای پر دوام و موفق سینمایی طی دهه‌های اخیر حتی شامل فیلم‌های ترسناک کوچک و کم هزینه هم شده و کسی نمی‌پرسد آیا اثرگذاری تاریخی و طولانی این فیلم‌ها در درازای زمان به حدی می‌رسد که ارزش ادامه ساخت آنها را داشته باشد. حس ناب غافلگیری که فیلم اول «یک مکان آرام» را تسخیر کرده بود، به شکل آشکار و بی‌واسطه‌ای در فیلم دوم غایب و ناپیدا است و کرازینسکی به جمع‌آوری چهره‌های آشنای قبلی و افزودن بعضی عناصر و نکات جدید اکتفا کرده بدون اینکه در نظر بگیرد تکیه او و همکارانش بر عنصر صدا و میزان کارآیی آن در انتقال ترس چقدر کارساز بوده است. محصول این ساده‌انگاری، تهیه فیلمی است که شاید تمامی عناصر و مشخصه‌های فیلم قبلی را داشته و از امتیاز تقویت شدن توسط خاطرات فیلم نخست هم بهره‌مند شده باشد اما اصل غافلگیری و حس‌های تازه آن فیلم را فاقد است و به همین سبب در جایگاه هنری پایین‌تری نسبت به اثر نخست قرار می‌گیرد.»
منبع: LA. Times
