ریشه و داستان ضرب المثل « آتش بیار معرکه »

سایت بدون – در قدیم در مراسم عروسی و شادی دو ساز دف و تمبک (ضرب) نقش بسیار اساسی را ایفا می کردند.این دوساز که سروصدای زیاد و ریتمیک ایجاد می کردند اما این سازها از چوب و پوست تشکیل شده است. در بهار و تابستان این دو ساز پوستشان خشک می‌شد و در پاییز و زمستان به خاطر باران و رطوبت، مرطوب بود و منبسط.
«دایره نم‌کن» فردی بود که در بهار و تابستان ظرف آبی را جلوی خود قرار می‌داد و پوست این دو ساز را که خشک و منقبض بود، نمناک می‌کرد تا صدای بهتری بدهد.
از سوی دیگر همین فرد در پاییز و زمستان می‌شد «آتش بیار»، باید این دو ساز را بر حرارت آتش می‌گرفت تا رطوبت آن خشک شود. طبیعی است که نقش آتش بیار خیلی مهم بود او درست است که هیچ چیز از نواختن نمی دانست اما اگر نبود مجلس شور نمی گرفت …این اصطلاح ماند برای کسی که در دعوا نفعی نمی برد اما دربالاترین شور آن نقش دارد.