بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون -در دوران گذشته که از ساعت و حساب نجومی در شبه جزیره ی عربستان خبری نبود، وسعت و همواری بیابان و عدم وجود قلل کوه در این منطقه مانع از آن بود که بتوان ساعت و زمان دقیق شب و روز را تعیین نمود و مردم برای انجام مناسک و عبادت های خود ، نمی توانستند که آیا هنوز روز است و یا غروب شده است. کوهی هم که آخرین شعاع خورشید را در قله ی آن بتوان دید در آن حوالی مطلقا وجود نداشت.
در آن هنگام افراد مخصوصی بودند که برای آن که معلوم کنند که آیا هنوز اثری از خورشید موجود است یا نه، ان افراد بیرون از آبادی ها نی ها ( یا نیزه هایی ) را تا آن جا که می توانستند به هوا پرتاب می کردند و اگر اشعه خورشید به نیزه برخورد می کرد آن ساعت را هنوز روز و در غیر آن صورت غروب به شمار می آوردند.
از آن جا که این ” نی پرانی ” در بیرون از آبادی و در صحرا و بیابان انجام می گرفت، عبارت ” آنجا که عرب نی انداخت ” را امروز برای کنایه از جایی که متروک و فاقد آب و آبادی است به کار می گیرند و به جای گفتن ” برو به جایی که برنگردی ” از آن استفاده می کنند. و با گفتن ” رفت آنجا که عرب نی انداخت ” ناپدید و گم و گور شدن و یا وخیم شدن وضع کسی را توصیف می کنند.
شاید شرایط انقدر سخت شده بود . که چوپان عرب بیابان گردی که در صحرا برای گوسفندان نی میزده . نی اش را انداخته و کار را رها کرده .