بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – همه ما می دانیم که صبر ایوب داشتن به معنای صبر زیاد داشتن است و این که در مقابل هجوم مشکلات و مصائب تحمل فراوانی داشته باشی اما ریشه این ضرب المثل و اصطلاح فارسی به یک حکایت و شخصیت قرآنی بر می گردد.
حضرت ایوب از نوادگان اسحاق بن ابراهیم بود.خداوند متعال وی را به پیامبری برانگیخت.او را از نعمت های وافر،فرزندان،باغ ها و گوسفندان و جاه و جلال بهره مند ساخت.همواره بر سر سفره اش یتیمان و نیازمندان بسیاری می نشستند و در مورد اقوام و نزدیکان صله ارحام به جا می آورد.فرشتگان به واسطه شکرگذاری او از نعمت های بیکران خداوند دائماً او را به بزرگی یاد می کردند.
همین امر باعث شد شیطان در صدد بر آید تا از مقام او بکاهد و او را در گودال بدبختی بیاندازد،لذا به پیشگاه خداوند اعتراض کرد که شکرگذاری ایوب به دلیل نعمت های زیادی است که به او بخشیده ای و اگر این نعمت ها از او ستانده شود و در ناراحتی و گرفتاری قرار گیرد.به طور حتم دیگر از او شکرگذاری نخواهی دید.
ازاین‌رو، شیطان ایوب را فقیر و بیمار کرد؛ اما هیچ وقت، ایوب کُفر نورزید و مدت هفت یا هیجده سال صبر نمود و همواره شکرگزار خدا بود تا این که از خداوند کمک خواست و خدا نیز دعایش را مستجاب کرد و تمام رنج‌های او را پایان داد و دولت و ثروتش را برگرداند.
پیامبر(ص) می‌فرماید: ایوب بردبارترین مردم است.لذا در روز قیامت با وی بر سایرین دلیل آورده می‌شود. امام صادق(ع) می‌فرماید: شخصی که در دنیا گرفتار شده و بر اثر آن به فتنه و گمراهی افتاده، روز قیامت می‌گوید: پروردگارا! مرا به شدت گرفتار و مبتلا کردی تا این که به فتنه و تباهی دچار شدم. پس حضرت ایوب را می‌آورند و به آن مرد گفته می‌شود: آیا رنج و بلای تو سخت‌تر بود یا رنج و بلای ایوب؟ او هم به رنج و بلا در افتاد اما گرفتار فتنه و تباهی نشد.
دعای ایوب
حضرت ایوب بعد از صبر فراوان به پیشگاه خدا دعا نمود.قرآن دعای ایوب را این چنین بیان نموده:«بار اِلاها، ضرر و زیان به جان من رسید و تو ارحم الراحمین هستی.»سید بن طاووس برای ایشان دعای مختصری را نقل نموده که این‌گونه شروع می‌شود:«اللهم انی أعوذ بک الیوم فاعذنی…»
در قرآن مجید چندین بار به ماجرای ایوب اشاره شده است که به عنوان مثال در آیه ۸۳ و ۸۴ سوره انبیاء آمده است :«و (یاد کن حال) ایوب را وقتی که پروردگار خود را خواند که مرا بیماری و رنج سخت رسیده و تو (بر بندگانت) از همه مهربانان عالم مهربان‌تری. پس ما دعای او را مستجاب کردیم و درد و رنجش را برطرف ساختیم و اهل و فرزندانش را (که از او گرفته بودیم) با عده دیگر به مثل آنها باز به او عطا کردیم تا هم لطف و رحمتی در حق او کرده باشیم و هم اهل عبادت متذکر (لطف و احسان ما) شوند.»
ودر سوره مبارکه ص در آیه های ۴۱ تا ۴۴ آمده است:«و یاد کن از بنده ما ایّوب هنگامی که به درگاه خدای خود عرض کرد: (پروردگارا) شیطان مرا سخت رنج و عذاب رسانیده (تو از کرم نجاتم بخش).(خطاب کردیم که) پای به زمین زن (زد و چشمه آبی پدید آمد، گفتیم) این آبی است سرد برای شستشو و نوشیدن (در آن شستشو کن و از آن بیاشام تا از هر درد و الم بیاسایی).و ما اهل و فرزندانی که از او مردند و به قدر آنها هم علاوه به او عطا کردیم تا در حق او لطف و رحمتی کنیم و تا صاحبان عقل (نتیجه صبر در بلا را) متذکر شوند.و (ایوب را گفتیم) دسته‌ای از چوبهای باریک (خرما) به دست گیر و (بر تن زن خود که بر زدنش قسم یاد کردی) بزن و عهد و قسمت را نشکن (و زن را هم بی گناه نیازار) ما ایوب را بنده صابری یافتیم، نیکو بنده‌ای بود که دایم رجوع و توجهش به درگاه ما بود.»
