ریشه و داستان ضرب المثل« هرکه بامش بیش، برفش بیشتر»

سایت بدون – قدیم این جوری نبود که دیر به دیر برف می آمد و هوا زود گرم شود تا برف آب شود. برف می آمد ، زیاد هم می آمد ، سقف خانه ها هم عایق بندی نبود ، اگر برف می ماند در بدترین حالت سنگینی برف باعث می شد که سقف خانه فرو بریزد و در حالت های کمی بدتر ، باعث می شد که سقف خانه چکه کند برای همین بلافاصله سقف خانه را پارو می کردند. پارو کردن یا توسط خود شخص انجام شد که هر چه سقف بزرگتر بود ، کار سخت تری بود یا توسط کارگران این کار انجام می شد که هر چه سقف خانه بزرگتر بود ، هزینه آن بیشتر بود.گاهی هم چند خانه مجاور کارگران مشترکی را استخدام می کردند که در این صورت به نسبت مساحت ، پرداخت اجرت را تقسیم می کردند. برای همین هر کسی که سقف خانه بزرگتری داشت که خود نشان از دارایی بیشتری است، برف و زحمت و هزینه برف بیشتری نصیبش می شد. این مساله تبدیل به یک ضرب المثلی شد که هرکس دارای توانایی و ثروت بیشتری است ، باید سختی های بزرگتری را هم تحمل کند و گلایه نداشته باشد.