سایت بدون – در زمان خسرو پرویز بین ایران و روم جنگی درگرفت. فرمانده و پادشاه روم فردی به نام قیصر بود که ایرانی ها به آن هرقل می گویند. هرقل برای این که در صورت شکست کشورش غنایم ارزشمندی نصیب ایران نشود، هر چه چیز قیمتی بود را اعم از طلا و جواهرات در ۴ کشتی کرد و آن ها در دریای مدیترانه رها کرد اما بدشانسی آن ها این بود که باد مخالف وزید و کشتی ها درست به سمت ایران حرکت کردند.
سپاه ایران بدون این که هیچ کاری انجام دهند صاحب غنایم ارزشمند سپاه روم شدند ، ایرانی ها به این گنج باد آورده می گفتند، فردوسی در این باره بیتی داردکه
نخستین که بنهاد گنج عروس /ز چین و ز برطاس و از هند و روس
دگـر گـنـج بـاد آورش خوانـدنـد /شـمـارش بـکـردنـد و درمــانـدنـــد
اما این گنج بادآورده خیلی به کار خسروپرویز و جانشینانش نخورد چرا که با حمله اعراب همه این گنج از دست ایران خارج شد، حمله اعراب چون شبیه توفان و باد بود ایرانی ها این ضرب المثل را ساختند که «باد آورده را باد می برد»
این ضرب المثل زمانی به کار می رود که بخواهند بگویند، چیزی یا مالی یا موقعیتی که بدون زحمت و مفت به دست آمده است به همان راحتی هم از دست می رود.چرا که زحمتی برای آن کشیده نشده تا قدر آن را بدانند.