ستاره جدید لیورپول خیلی سریع تأثیرش را گذاشت /فرمانده ای به نام تیاگو

تیاگو در ۴۵ دقیقه حضورش در زمین بازی بیشتر از تک‌تک بازیکنان چلسی در تمام ۹۰ دقیقه و بیشتر از هر بازیکن دیگری در تاریخ لیگ برتر پاس سالم داد

مارک آگدن

سایت بدون- لیورپول سه ماه را صرف بررسی و سبک و سنگین کردن برنامه‌هایش کرد تا اینکه سرانجام پنجشنبه هفته پیش قرارداد ۲۰میلیون پوندی خرید تیاگو آلکانتارا با بایرن‌مونیخ نهایی کرد. سه روز بعد او این فرصت را پیدا کرد که اولین بازی‌اش را برای تیم قرمزپوش منطقه مرسی‌ساید انجام دهد؛ یک دیدار حساس از هفته دوم لیگ برتر انگلیس در خانه چلسی. تنها ۵ دقیقه پس از ورودش به زمین بازی می‌شد حدس زد که احتمالاً خیلی‌ها از خودشان می‌پرسند چرا لیورپول برای خرید چنین بازیکنی اینقدر تعلل کرده بود. درست است که نباید صرفاً به‌خاطر یک پیروزی ۲ بر صفر و ۴۵ دقیقه حضور تیاگو به‌عنوان بازیکن تعویضی آن هم مقابل تیمی که از آخرین دقیقه نیمه اول با اخراج مدافعش آندریاس کریستنسن ۱۰ نفره شده بود، بیش از اندازه تحت تأثیر قرار گرفت -بخصوص که شکست چلسی بیشتر به‌خاطر اشتباهات فردی بازیکنانش بود تا تاکتیک‌های اشتباه مربی- اما با همه اینها نمی‌توان این واقعیت را کتمان کرد که ستاره ۲۹ساله جدید لیورپولی‌ها با ورودش چیزهای جدید و متفاوتی به این تیم داده است. او که بین دو نیمه پس از مصدومیت کاپیتان جردن هندرسون به‌جای او به میدان رفت، طوری در استمفوردبریج بازی را فرماندهی می‌کرد که انگار صاحب ورزشگاه است و طوری بازی‌اش را به حریف دیکته می‌کرد که گویی ۱۰ سال است که دارد در لیگ برتر بازی می‌کند. یورگن کلوپ، سرمربی لیورپول در پایان بازی گفت: «ما تصمیم گرفتیم تیاگو را خیلی زود به میدان بفرستیم چون در تعداد بازیکن ۱۱ به ۱۰ شده بودیم و بازیکنی مانند تیاگو هم می‌تواند ریتم بازی را تعیین کند. این بازی برای او شروعی بی‌عیب و نقص بود و البته سایر بازیکنان تیم هم به او کمک‌ بزرگی کردند.» تیاگو نه‌تنها خیلی خوب بازی کرد و با پاس‌ها و درک بالایش از روند بازی، خیلی سریع تأثیر خود را بر روند مسابقه گذاشت، بلکه شیوه بازی لیورپول را هم تغییر داد طوری که انگار کلوپ با به میدان فرستادن بازیکن اسپانیایی جدید خود یک دکمه را فشار داده تا ساختار تاکتیکی بازی تیمش را عوض کند. لیورپولی که بخش زیادی از موفقیت‌های سال‌‌های اخیرش در رقابت‌های داخلی و اروپایی را با ارسال توپ‌های بلند برای فرار ستاره‌های خط حمله‌اش، محمد صلاح، روبرتو فیرمینو و سادیو مانه کسب کرده بود، با ورود تیاگو به زمین بازی کاملاً تغییر رویه داد و ناگهان بازی مالکانه را در پیش گرفت و رو به انجام کارهایی آورد که در جزیره تنها از عهده منچسترسیتی پپ گواردیولا برمی‌آمد. با حضور تیاگو در قلب خط میانی به نظر می‌رسید همه توپ‌ها به این بازیکن اسپانیایی ختم می‌شود. نیمه زمین حریف در کنترل کامل او بود و از هم‌تیمی‌هایش توپ درخواست می‌کرد و گاهاً به آنها می‌گفت به کدام سمت بدوند و به‌محض دیدن یک بازیکن قرمزپوش در فضایی خالی با پاسی دقیق توپ را به او می‌رساند. تیاگو در ۴۵ دقیقه حضورش در زمین بازی ۷۵ پاس سالم داشت که بیشتر از تک‌تک بازیکنان چلسی در تمام ۹۰ دقیقه مسابقه بود و بیشتر از هر بازیکن دیگری در لیگ برتر (در مدت زمان مشابه) از زمان ثبت دقیق آمارها؛ یعنی از ابتدای فصل ۰۴-۲۰۰۳٫ اولین گل لیورپول نمونه‌ای واضح از تأثیرگذاری تیاگو در رویکرد هجومی لیورپول بود. بازیکنان لیورپول با رد و بدل کردن پاس‌هایی نرم در یک‌سوم پایانی زمین بازی که تیاگو در مرکز آن بود، توپ را به فیرمینو در جناح راست زمین رساند و او با ارسال دقیق توپ را روی سر سادیو مانه کاشت تا مهاجم سنگالی هم آن را با یک ضربه دقیق، دور از دستان کپا به تور دروازه حریف بچسباند. گل اول لیورپول از آن گل‌هایی بود که ما بیشتر در بازی‌های منچسترسیتی می‌بینیم تا لیورپول، اما تیم تحت هدایت کلوپ نیاز داشت در این فصل تغییر و تحولی در سبک بازی‌اش ایجاد کند که این هدف تنها ۵ دقیقه پس از ورود بازیکن جدیدش به میدان محقق شد و موفقیت‌‌آمیز بودن پلن B مدافع عنوان قهرمانی لیگ برتر جزیره برای همه کاملاً مشهود بود. همانطور که از اسمش مشخص است، پلن B تنها یک نقشه جایگزین برای پلن A یا نقشه اصلی است تا زمانی که رسیدن به هدف از نقشه اول مقدور نباشد، از نقشه دوم استفاده کنید. در مورد لیورپول اما شاید پلن B بازی‌اش مقابل چلسی حتی از پلن A این تیم بهتر بود. به‌محض اینکه تیاگو به ترکیب اصلی لیورپول راه پیدا کند و انتظار هم نمی‌رود خیلی طول بکشد، تصور اینکه تیم مرسی‌ساید از او به‌عنوان یک نیروی خلاق استفاده نخواهد کرد غیرممکن می‌شود. پذیرش این واقعیت برای هواداران سایر تیم‌های لیگ برتر سخت و تلخ خواهد بود، بخصوص برای طرفداران منچستریونایتد که خیلی امیدوار و هیجان‌زده بودند که تیم‌شان در رقابت برای خرید تیاگو لیورپول را شکست می‌دهد و برای آنها همان نقشی را ایفا می‌کند که زمانی پل اسکولز در اولدترافورد داشت. اسکولز هم زمانی که بازی می‌کرد، به نظر می‌رسید بیشتر از سایر بازیکنان حاضر در زمین مسابقه، زمان و فضای کار با توپ را دارد. او همانقدر که شانس دادن یک پاس فوق‌العاده برای خلق یک موقعیت گلزنی را داشت، خودش هم می‌توانست گلزنی کند و این دقیقاً همان کاری است که شماره ۶ جدید لیورپولی‌ها برای این تیم انجام می‌دهد. با ۲۹ سال سن، تیاگو به مقطعی از حرفه‌اش نزدیک می‌شود که خیلی از کارشناسان کم‌کم شروع به خط کشیدن روی نام بازیکنان می‌کنند، اما ستاره سابق بارسلونا و بایرن‌مونیخ بازیکنی است که بیشتر از اینکه از پاهایش کار بکشد، از مغزش استفاده می‌کند و این یعنی او به‌راحتی می‌تواند تا نزدیک ۴۰سالگی هم بازی کند؛ درست مانند پل اسکولز در منچستریونایتد. پس خیلی تعجبی ندارد که سرالکس فرگوسن در آخرین سال مربیگری‌اش در منچستریونایتد تصمیم داشت ۱۷میلیون پوند را صرف خرید تیاگو کند تا او را جانشین اسکولز کند، هرچند جانشین او دیوید مویس نظر دیگری داشت و باشگاه را از خرید بازیکن وقت بارسلونا منصرف کرد. بر خلاف چلسی که در بازار نقل‌و‌انتقالات تمام تمرکزش را روی جذب استعدادهای صرفاً هجومی مانند کای هاورتز، تیمو ورنر و حکیم زیاش گذاشت و از تقویت مرکز خط میانی‌اش غافل شد، لیورپول با جذب تیاگو فرمانده‌ای را به ترکیبش اضافه کرد که می‌‌تواند هم در فاز هجومی و هم در فاز دفاعی راه درست را به تیمش نشان دهد. منبع: ESPN