فرقی نمی کند رونالدو باشد یا نباشد/ حال منچستر خوب نیست

سایت بدون – رونالدو در ۲۲ دقیقه پایانی به میدان رفت تا بلکه کاری انجام دهد. او تنها توانست چند ضربه سر بزند که داخل چهارچوب نبود. اما این بازیکن ۳۷ساله حالا پنج بازی است که گل نزده است. در یک دهه گذشته، سابقه نداشته که او در پنج مسابقه گلی به ثمر نرساند

یکی از مشکلات بسیاری که منچستر یونایتد در حال حاضر دارد، این است که بسیار قابل پیش‌بینی شده است. عملکرد تیم رالف رانگنیک مقابل برنلی یادآور دیدارهای گذشته این تیم بود. آنها در نیمه اول حاکم میدان بودند اما در اوایل نیمه دوم گل خوردند و سپس اعتماد به نفس خود را از دست دادند و در نهایت بازی با تساوی ۱-۱ تمام شد و دو امتیاز از دست دادند.
این ماجرا آشنا نیست؟ بله، تنها چهار روز پیش‌تر، مقابل میدلزبورو این اتفاق افتاده بود.
یونایتد برابر تیم قعرنشین لیگ برتر باید بردی آسان کسب می‌کرد. اما تساوی باعث شد از جمع چهار تیم برتر خارج شود و وستهم بالاتر از این تیم قرار بگیرد.
کریستیانو رونالدو در اواسط نیمه دوم به زمین آمد و به این ترتیب نمی‌توان مانند دیدارهای گذشته، تقصیر را به گردن او انداخت. اما از سوی دیگر، در نیمه نخست مسابقه که رونالدو بازی نمی‌کرد، مارکوس رشفورد، جیدون سانچو و ادینسون کاوانی ترکیب بسیار روان‌تر و خطرناک‌تری را ساخته بودند.
اگر نیک پوپ در دروازه برنلی نبود یا اگر دو گل یونایتد با تصمیم سختگیرانه داور مردود اعلام نمی‌شد، یونایتد می‌توانست در پایان ۴۵ دقیقه با برتری خوبی به رختکن برود. آنها مانند دیدار با میدلزبورو در نیمه اول مسلط بودند و اولین گل پل پوگبا در ۳۸۴ روز اخیر کمترین حق آنها بود.
اما مشکل همین است: این تیم نمی‌تواند در طول ۹۰ دقیقه این عملکرد را حفظ کند. همین اتفاق در خانه استون ویلا هم روی داد، زمانی که یونایتد برتری با دو گل را از دست داد.
می‌توان به این اشاره کرد که یونایتد قدرت تمام‌کنندگی خوبی نداشت و فرصت‌هایش را از دست داد، اما این تیم آن‌قدر ستاره دارد که بتواند پس از دریافت گل تساوی هم باز حمله کند و گل بزند.
اما آنها در نیمه دوم فرصت‌های زیادی ایجاد نکردند و هیچ ضربه‌ای داخل چهارچوب نداشتند. در عوض داوید دخئا که در نیمه اول، صرفاً تماشاگر بازی بود، در نیمه دوم مجبور به چندین واکنش شد.
شاید آشکارترین مشکل یونایتد در خط دفاعی بود، جایی که هری مگوایر شب خوبی را پشت سر نگذاشت. گل رافائل واران به این دلیل مردود اعلام شد که در جریان آن، مگوایر خطا کرده بود. او سپس روی گل تساوی جی رودریگز مقصر بود. این اولین گل برنلی در خانه برابر یونایتد از سال ۲۰۰۹ تاکنون بود و سومین گل آنها در ۷۳۱ دقیقه اخیر بازی‌هایشان به شمار می‌رفت. یکی دیگر از این سه گل را هم آنها در اواخر دسامبر در اولدترافورد با ضربه آرون لنون به ثمر رسانده بودند.
در سمت دیگر، رونالدو در ۲۲ دقیقه پایانی به میدان رفت تا بلکه کاری انجام دهد. او تنها توانست چند ضربه سر بزند که داخل چهارچوب نبود. اما این بازیکن ۳۷ساله حالا پنج بازی است که گل نزده است. در یک دهه گذشته، سابقه نداشته که او در پنج مسابقه گلی به ثمر نرساند.
در پایان بازی، او مانند دیدارهای قبلی، به‌سرعت و با عصانیت زمین را ترک کرد و هیچ توجهی به افراد حاضر در میدان یا طرفداران یونایتد که به ورزشگاه برنلی آمده بودند، نداشت.
سؤالات زیادی درباره رفتار رونالدو مطرح می‌شود، اما ناکامی یونایتد در میدان را نمی‌توان تنها تقصیر او دانست. او از سپتامبر که به یونایتد برگشته، تنها چهار بار در ترکیب ثابت تیمش قرار نگرفته است و هر چهار دیدار با تساوی به پایان رسیده است.
بازی سه‌شنبه نشان داد که رونالدو شاید یکی از مشکلات منچستریونایتد باشد، اما مشکل اصلی این تیم نیست. اگر آنها نتوانند دریابند که مشکل اصلی کجاست، شاید مربی جدیدشان که در انتهای فصل روی نیمکت می‌نشیند، مجبور باشد در لیگ اروپا تیمش را هدایت کند.