بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
گابریله مارکوتی
سایت بدون -تساوی دو بر دو بارسلونا در خانه اسپانیول زنگ بیدارباش دیگری برای ارنستو والورده است. مسأله تنها این نیست که آنها نتوانستند تیم قعر جدولی اسپانیول را شکست دهند، تیمی که این فصل در خانه هیچ بردی نداشته است. مسأله این است که بازی بارسلونا بی‌هدف است. آنها تنها برای لحظاتی کوتاه جان می‌گیرند و همه چیز بستگی به کیفیت فردی بازیکنان دارد، نه حرکات ترکیبی آنها.
معمولاً بار تیم روی دوش لیونل مسی سنگینی می‌کند. در روز شنبه، بار روی دوش لوئیس سوارس بود و بعد هم به آرتورو ویدال منتقل شد که به عنوان بازیکن جانشین به میدان رفت. اینکه این هافبک اهل شیلی در این فصل تنها چهار بار در ترکیب ثابت قرار گرفته و با این حال، بیش از مجموع همه هافبک‌های دیگر گل زده، از عجایبی است که در نوکمپ روی می‌دهد. البته او بازیکنی عجیب و غریب است و بارها شده که بی‌انضباطی کند اما شاید اگر مدل موی او فرق می‌کرد، والورده رفتار متفاوتی با او می‌داشت. آمار کارت زرد و قرمز او در این فصل از فرنکی دی‌یونگ (که شنبه اخراج شد) یا سرخیو بوسکتس بهتر است.
اما مسأله این نیست که والورده ویدال را از ترکیب دور نگه می‌دارد چون ژاوی و آندرس اینیستا را در میدان دارد. او دی‌یونگ را دارد، که هنوز در بارسلونا کامل جا نیفتاده و ایوان راکیتیچ، که ضعف‌هایش مشخص است. آرتور از اوایل دسامبر مصدوم بوده، کارلس آلنیا به رئال بتیس قرض داده شده و بوسکتس دیگر نمی‌تواند تحرکی بیش از این داشته باشد. به این ترتیب باید ویدال بیشتر از اینها بازی کند، به‌ویژه اینکه بارسا موقعیت کمی خلق می‌کند (و این مشکل اصلی آنها است). بارسلونا در جریان بازی ۴۶ گل زده، در حالی که عدد xG (گل‌های مورد انتظار) آنها ۹۸/۲۸ است. این تنها بخشی از واقعیت را بازگو می‌کند و فوق ستاره‌هایی مانند مسی معمولاً کاری می‌کنند که گل‌های زده شده از گل‌های مورد انتظار بیشتر باشد اما این فاصله احتمالاً در طول فصل برعکس خواهد شد و گل‌های بارسا کم خواهد شد.
همچنین شایعات بسیاری درباره انتقال ویدال به گوش می‌رسد که اوضاع را برای او بدتر می‌کند. اگر بارسلونا نمی‌خواهد بازیکنی در ژانویه بخرد (که البته احتمالاً همین است، چون آنها به شکل عجیبی بی سروصدا بوده‌اند)، بازیکنانش را باید نگه دارد چون در غیر این صورت کم می‌آورد. راحت می‌توان والورده را محکوم کرد اما خود والورده هم بی‌تردید بی‌تقصیر نیست. همه به مشکلات دفاعی بارسا و اینکه آنتوان گریزمان نتوانسته دستمزد (و مبلغ انتقال) بالایش را توجیه کند اشاره می‌کنند اما مشکل اصلی خط میانی‌ای است که به اندازه کافی برای سه مهاجم تیم موقعیت نمی‌سازد و البته اینکه بارسلونا اعتیادی پیدا کرده که روز به روز بدتر می‌شود: وابستگی به مسی.
منبع: ESPN
