سایت بدون – بی حسی موضعی از زبان راوی اول شخص روایت می‌شود. اُبرهارد اشتراوش، دبیر تاریخ، ظاهرا شکست خورده در رابطه ی عاطفی‌اش ، نوجوانی ۱۷ ساله در زمان جنگ دوم جهانی، راوی دو قصه یا داستان است که هر دو در گذشته رخ داده است.

کتاب «بی‌حسی موضعی» نوشته‌ گونتر گراس با ترجمه‌ حسن نقره‌چی توسط انتشارات نیلوفر به چاپ رسیده است. رمان «بی حسی موضعی» که در برلین می‌گذرد اولین کتاب گراس بعد از سه گانه مشهور او محسوب می شود: «طبل حلبی، موش و گربه، سالهای سگی».

کتابی ضد جنگ

«بی حسی موضعی» نوشته گونتر گراس، از زبان راوی اول شخص روایت می‌شود. اُبرهارد اشتراوش، دبیر تاریخ، ظاهرا شکست خورده در رابطه ی عاطفی‌اش ، نوجوانی ۱۷ ساله در زمان جنگ دوم جهانی، راوی دو قصه یا داستان است که هر دو در گذشته رخ داده است.

 یکی سرگذشت راوی تا پیش از آنکه به مطب دندان پزشکش برود و دیگری روایتی که از زمانی که راوی به مطب دندان پزشکش می‌رود و به قول خودش همه چیز را موبه‎مو برای او تعریف می کند، شروع می شود.

 روایت دوم آن چیزی است که خواننده با آن همراه می‌شود. در واقع تجربه زمان حال، در یک گذشته است. مساله ی قصه اول، شکست عاطفی راوی ست و قصه دوم، بحران فکری است که دو تن از شاگردان او دچار آن شده‌اند. بحرانی که مربوط به جنگ آمریکا و ویتنام و استفاده آمریکایی‌ها از بمب‌های ناپالم و آتش‌زا در آن جنگ است.

 دو نوجوان از بی تفاوتی مردم کشورشان نسبت به کشته شدن انسان‌ها در این جنگ به ستوه آمده‌اند و می‌خواهند نقشه‌ای اجرا کنند، بلکه حساسیت مردم را نسبت به جنگ برانگیزند. راوی که تجربه نوجوان بودن در جنگ دوم را دارد، با مشورت با دکتر دندان پزشکش، در پی یافتن راه حل این مشکل است.

راوی چهره‌های فراموش شده

گونتر ویلهلم گراس نویسنده، مجسمه‌ساز و نقاش آلمانی بود. او عضو برجسته گروه ۴۷ و از نویسندگان بزرگ و معروف آلمان بود. گونتر گراس بازتاب صدای نسلی از آلمان‌ها بود که در زمان سلطه نازیسم بزرگ شده بودند. او خود را روایت‌گر تاریخ از نگاه پایین‌دستی‌ها می‌دانست.

 او با رویکردی معترضانه و هشداردهنده همواره در تمام رویدادهای مهم سیاسی و ادبی آلمان حضور مؤثر داشت. در سال ۱۹۹۹ گراس برنده جایزه نوبل ادبیات شد، آکادمی نوبل سوئد هنگام اعلام نام او، داستان‌هایش را تصویرگر چهره فراموش شده تاریخ خواند.