نقاشی های کودکان خود را خیلی جدی بگیرید/رازهای درون

سایت بدون -دکتر «جیاماری دیانو» متخصص بازی‌درمانی که مطالعات متعددی در این زمینه داشته، توضیحات جالبی درخصوص معانی نقاشی‌های کودکانه ارائه داده است: «یک خردسال را در نظر بگیرید. وی در این سن قادر نیست آن چه را که احساس یا تصور می‌کند به‌طور دقیق و کامل بازگو کند و در نخستین گام‌های ارتباطی خود با جهان، به‌صورت ناخودآگاه از نمادگرایی بهره می‌برد. آن‌ها با استفاده از نمادهایی که در محیط اطراف وجود دارد، عناصر طبیعی را شناساسی می کنند و عواطف درونی خود را با تکیه بر ابزارهای هنری همچون نقاشی انتقال می‌دهند.» دکتر «جوزف دی‌لئو» یکی از پیشگامان تفسیردرمانی از نقاشی‌های کودکان هم از موضوعی عجیب صحبت می‌کند: «مهم نیست که یک کودک در کدامین نقطه از این کره خاکی متولد شده، زندگی کرده و حتی از چه فرهنگی است، باز هم اولین نقاشی وی شکلی مشابه دایره و نماد صورت خواهد بود. چنین انتخابی به این دلیل است که چهره، مرکز احساسات، توجه و ارتباطات برای یک بچه کم سن و سال است. با رسیدن به چهار سالگی، کودک شروع به افزودن اندام‌ها و تکمیل دایره می‌کند که در دانش روان شناسی به «بچه ‌قورباغه» مشهور است. آن‌ها بیشتر در نقاشی‌های خود پیروی سبک هنری اکسپرسیونیسم یا بیان‌گرایی هستند و آن چه روی کاغذ می‌آورند، «واقعیت درونی» آن‌هاست.» کودکان در نقاشی از رنگ‌های روشن استفاده می‌کنند که نشانگر حالتی از آرامش عاطفی است و در آثارشان فردی با دست‌های گشوده دیده می‌شود که هر بخش بدنش یک رنگ است و به شما نگاه می‌کند. این وضعیت بر احساس نزدیکی و مهربانی دلالت دارد. جزئیات دیگری هم وجود دارد که چندان مثبت نیستند. مثلا نقطه‌های قرمز روی صورت این نقاشی نشان‌ از اضطراب درونی و فقدان استقلال است. دکتر دیانو تفسیر خود را از این نقاشی کودکانه بدین ترتیب تکمیل می‌کند: «من معتقدم که این نقاشی بیشتر نشانگر کودکی با شرایط روحی ناپایدار است که درباره توانایی‌های خود اطمینان خاطر ندارد و گاهی گرفتار واکنش‌های اضطرابی می‌شود.»پس از صحبت با خانواده کودکی که این نقاشی را کشیده بود، صحت پریشانی‌های روحی اخیر وی به تایید رسید. نکته دیگری که از نظر دانش روان شناسی در این نقاشی به‌چشم می‌خورد، نبود تمایز در اجزای چهره از یکدیگر است. این مسئله نشان‌دهنده اتصال قوی هویت کودک با مادر و نداشتن آمادگی وی برای توسعه هویت فردی مستقل خود است. به گفته پدر، او و همسرش هر دو در مشاجرات خانوادگی عادت به فریاد زدن دارند پس کودک با انتخاب رنگ قرمز برای اجزای صورت قصد داشته است عصبانیتش را ابراز کند. البته به گفته محققان یک نقاشی به تنهایی نمی‌‌تواند در قالب ابزار تشخیصی دقیقی عمل کند و ممکن است فقط مربوط به احوالات لحظه‌ای درونی کودک باشدو بدون ارزیابی‌های رفتاری چیزی بیشتر از یک معما نخواهد بود. مشغله های زندگی امروزی، چالش‌های فرزندپروری، خستگی‌های ممتد از جمله عواملی هستند که باعث می‌شوند از نقاشی‌های رنگارنگ فرزندان مان روی دیوار، یخچال یا میز کار خود به‌سادگی عبور کنیم. این در حالی است که هر خط اغلب حاوی معانی پیچیده‌ای خواهد بود که می‌تواند در کنار عوامل رفتاری، نشانگر پیامی ویژه یا آزردگی‌های روحی کودک باشد. زمان آن رسیده است که از دریچه‌ای دیگر به آثار هنری کودکانه توجه شود و با استفاده از منابع علمی تایید‌کننده معانی نقاشی‌های کودکان، به آن‌ها کمک کنیم. نصب این نقاشی‌ها، به کودک احساس ارزشمندی می‌دهد. این کار ساده و تقریباً بی‌هزینه را انجام دهید.