وقتی ریه آمبولی می‌کند

سایت بدون -یکی از بدترین عوارض بی‌حرکتی ایجاد لخته خون در ورید‌ها و سپس کنده شدن این لخته‌ها و حرکت آنها به سمت عروق ریوی و ایجاد تنگی نفس بسیار شدید و حتی مرگ و میر در این زمینه است. این سناریو مهم‌ترین و شایع‌ترین مکانیسم ایجاد بیماری خطرناک آمبولی ریه است که به جز موارد معدودی از علل دیگر ایجاد این بیماری – مانند اختلالات خونی، افزایش انعقادپذیری، سرطان‌ها و کاتترهای عروقی -عامل اصلی وقوع این عارضه تا حدود زیادی قابل پیشگیری است. بیماران مسنی که بر اثر سر خوردن یا سنکوپ دچار سقوط و آسیب استخوان ران یا لگن می‌شوند بیشترین گروه در معرض خطر این عارضه هستند. سایر گروه‌های پرخطر افرادی هستندکه تحت عمل‌های جراحی بزرگ قرار می‌گیرند یا به علت بیماری‌های قلبی عروقی یا ریوی زمینه‌ای، قادر به تحرک نیستند . این علل و بی‌حرکتی ناشی از آنها شاید کمتر قابل پیشگیری باشد ولی جهت کاهش احتمال خطر وقوع این عارضه استفاده از داروهای ضد انعقاد مانند وارفارین و هپارین و خانواده آن یا استفاده از جوراب‌های واریس می‌تواند کمک‌کننده باشد. در مواردی که پزشک معالج توصیه به شروع حرکت از موعد زمانی خاصی می‌کند ‌باید تلاش کرد این مهم حتما صورت پذیرد.
علائم بیماری به صورت تنگی نفس شدید، درد قفسه سینه، اضطراب و افزایش ضربان قلب به صورت ناگهانی می‌شود. میزان ناخوشی ناشی از این تنگی نفس بیمار را به اورژانس‌های بیمارستانی می‌کشاند . آزمایش‌ها و تصویربرداری‌های مرتبط با این بیماری در تشخیص سریع می‌تواند کمک‌کننده باشد ولی میزان گرفتگی عروق ممکن است در حدی باشد که شروع سریع درمان هم کمکی به کاهش مرگ و میر ناشی از این بیماری نکند ولی در تعداد زیادی از بیماران با شدت کمتر گرفتگی عروق ناشی از لخته بهبود حاصل خواهد شد. با توجه به موارد گفته‌شده و عوارض جدی آمبولی ریه، مانند هر بیماری دیگری اصل پیشگیری بسیار مهم است، در صورت بروز هرگونه تنگی نفس در گروه‌های پر خطر به‌خصوص مواردی که تنگی نفس بیمار به صورت ناگهانی اتفاق می‌افتد و در چند روز اخیر متوجه تورم ساق پای بیمار شده‌اید مراجعه هرچه سریع‌تر بیمار و شروع داروهای ضد انعقادی می‌تواند در کاهش مرگ و میر این بیماری نقش به‌سزایی داشته باشد. .