بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – «ستاره‌ای که درخشان نیست» توصیف اکیپ از قهرمانی پاری‌سن‌ژرمن در این فصل لیگ یک بعد از تساوی یک- یک با لانس بود. اگرچه دهمین قهرمانی این تیم با رکورد سنت‌اتین برابرشان می‌کند و برای فصل بعد یک ستاره به پیراهن تیم اضافه می‌کند، اما کمتر جامی اینقدر کمرنگ است. لیگ قهرمانان روی تمام فصل پاریسی‌ها تأثیر گذاشت و تغییرات اگرچه در پارک دو پرنس به کندی صورت می‌گیرد اما بعد از یک دهه فرصت‌سوزی در لحظات آخر، یک تحول اساسی مورد نیاز است.
تیم موریسیو پوچتینو از ابتدا برای موفقیت بسته شد. تیمی که در داخل رقیب قابل توجهی برای اعمال فشار نداشت، با وجود اضافه شدن لیونل مسی به نیمار و کیلیان امباپه یکدست نبود، روان بازی نمی‌کرد و حتی هیجان‌انگیز نبود. رویای فوتبال جذاب و لذت‌بخش از میان هواداران رفت و آینده نامشخص امباپه هم بی‌تأثیر نبود.
پاری‌سن‌ژرمن بدون بردهای خاص یا نتایج شاخص آن چیزی نبود که فرانسه انتظارش را داشت. اختلاف ۱۳ امتیازی نشانه اقتدار است اما پاریس با استانداردهای خودش برای خیلی از پیروزی‌ها جان کند و با گل‌های دیرهنگام به هدف رسید. در یک بازه زمانی ۱۹ مسابقه‌ای، پاری‌سن‌ژرمن هفت بار در دقیقه ۸۷ یا دیرتر گل زد و پنج پیروزی به دست آورد. اگر این تیم خوش‌شانس نبود، شاید با وجود تیم پرمهره‌اش از قهرمانی فرانسه هم باز می‌ماند.
پوچتینو برنامه مشخصی نداشت و بیشتر اتکایش به کیفیت فردی بود برای همین مثلاً جورجینیو واینالدوم اصلاً نمی‌دانست چه نقشی در تیم دارد. با حذف شرم‌آور از لیگ قهرمانان به وسیله هت‌تریک ۱۶ دقیقه‌ای کریم بنزما مشخص می‌شود منچستریونایتد در انتخاب اریک تن هاخ به جای مربی آرژانتینی پاریس درست عمل کرده. فوتبال سریع و ضدحمله محور او مناسب لیگ قهرمانان است اما تیم پوچتینو در عبور از موانع کوتاه هم به مشکل خورد، او در منچستریونایتد نمی‌توانست برتری شاخصی نسبت به رقبا داشته باشد.
ناکامی‌های اروپایی مالکان قطری را در چرخه ناامیدی، ناکامی و ناراحتی عمیق فرو برد و حالا مصمم به تغییر هستند. پوچتینو اولین کسی است که می‌رود و شاید جابه‌جایی مربی با تاتنهام صورت بگیرد، آنتونیو کونته به پاریس بیاید و دانیل لوی که می‌خواهد دوباره با پوچتینو کار کند، به آرزویش می‌رسد.
نفر بعدی لئوناردو، مدیر ورزشی است. او تابستان گذشته به ظاهر غوغا کرد اما مسی، سرخیو راموس، واینالدوم، جان‌لوییجی دوناروما و اشرف حکیمی هیچ یک از انتظارات را برآورده نکردند. لئوناردو در مسأله امباپه اشتباه کرد، او را ۱۸۰ میلیون یورو می‌خواستند اما شاید این تابستان رایگان جدا شود. ناصر الخلیفه احتمالاً از گزند تغییرات در امان می‌ماند. او رابطه خوبی با امیر قطر دارد و جایگاهش به‌عنوان رئیس اتحادیه باشگاه‌های اروپایی و عضو کمیته اجرایی یوفا جایش را محکم می‌کند اگرچه خیلی‌ها در دوحه به صندلی‌اش چشم دوخته‌اند.
از اعضای تیم فقط حکیمی، مارکو وراتی و کاپیتان مارکینیوش از ماندن مطمئن هستند. دوناروما با وجود علاقه یوونتوس احتمالاً دروازه‌بان اول می‌شود، نونو مندز ۱۹ ساله قراردادش از اسپورتینگ لیسبون را دائمی می‌کند و گزارش‌های تلاش برای فروش مسی و نیمار هم در حد حرف و شایعه است، بقیه می‌توانند به فکر تیم جدید باشند. آنها که به نیمکت‌نشینی راضی بودند نگران از دست دادن جام جهانی هستند و این احتمال کوچ بازیکنان را زیاد می‌کند.
یکی از بزرگترین آکادمی‌های اروپا باید نقش پررنگ‌تری بازی کند، امثال ژاوی سیمونز ۱۸ ساله یا ال شادای بیتشیابو، ۱۶ ساله می‌توانند آینده تیم را بسازند و این یکی دیگر از کارهای لئوناردو است.
هرگز یک قهرمانی لیگ برای هواداران اینقدر سرد و بی‌روح نبوده. آنها در هفته‌های اخیر مسی و نیمار را هو کرده‌اند، بارها به شیوه اداره باشگاه اعتراض داشته‌اند،مقابل مارسی سکوت کرده بودند و ۲۰ دقیقه قبل از پایان بازی با لانس ورزشگاه را ترک کردند تا بیرون استادیوم خودشان جشن قهرمانی بگیرند نه با تیم. قطری‌ها شاید به یک انقلاب فکر می‌کنند اما با این از هم گسیختگی میان اعضای باشگاه-هواداران،بازیکنان،مربیان،مدیران و آکادمی- شاید بیش از یک تابستان برای رسیدن به تغییر واقعی نیاز باشد.
منبع: گاردین
