بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – شکست‌ناپذیری پرسپولیس در لیگ بیستم سرانجام در هفته دهم به پایان رسید. پرسپولیس نسبت به فصول قبل مشکلات متعددی دارد، با این حال شکست فینالیست آسیا به دست آلومینیوم اراک را باید یک شگفتی دانست؛ تیمی که برای اولین بار به لیگ برتر آمده، بازیکنان مطرح زیادی ندارد و بیشتر برای بقا تلاش می‌کند. قبل از بازی هواداران نگران غیبت دو مدافع میانی بودند و پرسپولیس دقیقاً از همین نقطه ضربه خورد. پرسپولیس خیلی زود روی یک کرنر و ضربه سر کامیابی‌نیا به گل رسید، ولی پاسخ تیم میزبان دو ضربه ایستگاهی تقریباً مشابه امید سینک و دو ضربه سر توکلی و پاکدل بود. مهدی شیری که از دفاع راست به قلب دفاع منتقل شده بود و احسان حسینی جوان نمایش ضعیفی داشتند و پرسپولیس اگر با حریف قوی‌تری بازی داشت ممکن بود گل‌های بیشتری دریافت کند. آنها روی گل‌های آلومینیوم مقصر بودند و در ادامه نیمه اول هم اعتماد به نفس یک مدافع مطمئن را نداشتند تا اینکه کادر فنی در نیمه دوم تصمیم گرفت کامیابی‌نیا را به این نقطه منتقل کند. مشکل پرسپولیس اما فقط در قلب دفاع خلاصه نمی‌شد. آنها حدود یک ساعت برای فرار از شکست فرصت داشتند، ولی بازی رو به جلوی این تیم کند و ناهماهنگ بود. پرسپولیس هرچند در شلوغی دقایق آخر بازی فرصت‌هایی داشت، ولی این بدترین نمایش این فصل آنها بود و تعویض‌های گل‌محمدی هم کمکی به تغییر جریان بازی نکرد. پرسپولیس بدون جلال حسینی نه خط دفاع مطمئنی داشت نه لیدری که بتواند تیم را در نیمه دوم جمع کند. نشانه این هرج و مرج، فاصله زیاد بین خطوط پرسپولیس در دقایق آخر بازی بود و چیزی نمانده بود که آلومینیوم به گل سوم هم برسد.
در نگاه اول شاید این شکست به حساب دست خالی کادر فنی نوشته شود، ولی سؤال مهم‌تر این است که چرا کیفیت نیمکت پرسپولیس اینقدر پایین و فاصله ذخیره‌ها با بازیکنان اصلی زیاد است؟ استقلال و پرسپولیس در سال‌های قبل بازیکنان خوبی در رده‌های پایه داشتند که در روز مبادا به کمک تیم اصلی می‌رفتند و خیلی از آنها توانستند به بالاترین سطوح فوتبال ایران برسند، ولی ظاهراً تیم‌های جوانان و امید پرسپولیس در غیاب حسینی و کنعانی‌زادگان هیچ مدافع میانی مطمئنی ندارند که به داد تیم اصلی برسد. این وضعیت نتیجه نگاه تجاری و منفعت‌طلبانه به فوتبال پایه است و حتی باشگاهی مثل پرسپولیس که امکانات و شرایط مالی خوبی دارد هم نمی‌تواند روی تغذیه تیم اصلی از رده‌های جوان حساب کنند.
همچنین از بدسلیقگی باشگاه در فصل نقل و انتقالات نمی‌توان گذشت و مشکل خط حمله پرسپولیس در اراک یک بار دیگر آن را یادآوری کرد. عبدی در این بازی چند فرصت خوب از دست داد و آرمان رمضانی در ورود به زمین مثل بازی‌های قبل نتوانست گره‌گشا شود. حالا هواداران تیم حق دارند بپرسند که در میان این همه مهاجم، چرا باشگاه رمضانی را برای تقویت خط حمله انتخاب کرده است؟
شکست اراک تلنگری برای پرسپولیس است و با مشکلاتی که در تمام خطوط زمین قابل رؤیت بود، این تیم کار سختی برای پنجمین قهرمانی متوالی دارد. پرسپولیس نتوانست از شکست غیرمنتظره استقلال برای نزدیک شدن به بالای جدول استفاده کند و با مشکلاتی که دارد، حساب کردن روی شش امتیاز دو بازی عقب افتاده بیش از حد خوشبینانه است.
آرمن ساروخانیان / ایران ورزشی
