بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
نویسنده: پیت جنسن
اگر دیوید بکام در زمان بازی برای رئال مادرید ۱۳ جام می‌برد و در دو فینال لیگ قهرمانان گل می‌زد، در بازی آخرش در سانتیاگو برنابئو روی شانه‌ها راه می‌رفت. جدایی نزدیک و احتمالا نه چندان باشکوه گرت بیل نشانه آشکاری است از اینکه هواداران باشگاه چطور مجذوب یک نفر می‌شوند و بیل با وجود موفقیت‌ها و گل‌های بسیار بیشتر هرگز نتوانست به جایگاه بکام برسد. بیل در ۲۳۱ بازی برای رئال ۱۰۲ گل زد و با این تیم به ۱۳ جام رسید ضمن اینکه دو تا از بهترین گل‌های تاریخ باشگاه را زد. بکام در ۱۵۹ بازی ۲۰ گل زد و یک قهرمانی لالیگا و یک سوپرجام اسپانیا به دست آورد اما همچنان در میان هواداران رئال محبوب است و خاطره خوشی از او دارند که در آخرین بازی خانگی‌شان در قهرمانی لیگ سهیم بود. بعد از سوت پایان آن مسابقه در حالی که پرچم سنت جورج را روی گردن داشت، به سمت هواداران رفت، تشویق‌شان کرد و در محاصره عکاسان قرار گرفت. بعد به وسط زمین رفت و زانو زد تا با تشویق بی‌نظیر هواداران مواجه شود. بکام هم در فصل آخرش با مربی تیم مشکل داشت، فابیو کاپلو بعد از انعقاد قرارداد بکام با لس‌آنجلس گلکسی گفت که هرگز از او استفاده نمی‌کند هرچند بعدا حرفش را عوض کرد و بکام مثل یک قهرمان از تیم رفت. بیل اما در نیمه دوم فصل قبل هر بار که به زمین رفت، هو شد. وقتی بعد از گلزنی مقابل لوانته از شادی با هم‌تیمی‌هایش خودداری کرد یا وقتی گل دیگری را با ژستی توهین‌آمیز جشن گرفت، هواداران را خشمگین کرد.
خانواده بکام در آن جشن در سال ۲۰۰۷ در زمین حاضر بودند. او نامی اسپانیایی برای پسر سومش، کروز انتخاب کرد. با روبرتو کارلوس و رونالدو دوستی عمیقی داشت هرچند بیشتر از بیل، اسپانیایی یاد نگرفت. از روز معارفه‌اش در سال ۲۰۰۳ با گفتن «زنده باد مادرید» به اسپانیایی، از هواداران دل برد.
بیل درون‌گرا و سرد است. مارسلو گله کرده بود از اینکه بیل خیلی اسپانیایی یاد نگرفته و با او انگلیسی دست و پا شکسته حرف می‌زند. تیبو کورتوآ هم فاش کرد بازیکنان رئال به بیل لقب «گلف باز» داده‌اند و بیل به این لقب جان داد وقتی در جریان مراسم معارفه ادن آزار از رقابت‌های گلف اوپن آمریکا نوشت. بازی‌های او در فصل گذشته همطراز امثال مارکو آسنسیو و ایسکو بود اما هیچ یک مثل او سیبل انتقادات نشدند.
مربی فرانسوی بهتر از هر کسی از روند باشگاه آگاه است و می‌داند پشت هر انتقال پرخروش یک جدایی خاموش است. در سال ۲۰۱۳ که بیل را خریدند، مسعود اوزیل را به بیرون راندند و در سال ۲۰۱۴ که خامس رودریگس آمد، از شر آنخل دی‌ماریا خلاص شدند. زیدان مدت‌هاست که بیل را به‌عنوان پول نقد لازم برای آوردن آزار و پل پوگبا به رئال مادرید «خودش» می‌داند. تابستان قبل هم می‌خواست بیل برود و او این را می‌دانست. از مصاحبه با کانال تلویزیونی باشگاه بعد از آخرین مسابقه خانگی طفره رفت چون خیلی وانمود کرده بودند که آخرین بازی او است. با آنکه در آن مدت بهترین بازیکن و گلزن تیم بود، زیدان از فینال لیورپول کنارش گذاشت. قبل از آن هم در بازی یک‌هشتم‌نهایی مقابل پاری‌سن‌ژرمن او را بیرون گذاشت و بین دو نیمه بازی یک‌چهارم‌نهایی مقابل یوونتوس تعویضش کرد. بیل در فینال دو گل زد اما این نمایش، تنها زیدان را متقاعد کرد که می‌تواند با فروش او به خواسته‌هایش برسد.
زیدان در نهایت در تابستان گذشته رفت بعد از آنکه با خواسته‌اش برای فروش بیل مخالفت شد. وقتی اواسط فصل برگشت مشخص بود فکرش عوض نشده. همچنان آزار و پوگبا را می‌خواست و جدایی بیل را بهترین راه برای تامین پول لازم می‌دانست. آخرین اقدام هم بعد از بازی دوستانه با بایرن‌مونیخ بود که گفت هر چه زودتر برود بهتر است، و چه تضاد آشکاری با خداحافظی بکام دارد.
منبع: دیلی میل
