جاناتان ویلسن
فصل جدید لیگ برتر گویا کورس قهرمانی کاملاً متفاوتی نسبت به سه سال گذشته دارد و این خبر که ویرجیل فاندایک باید زانویش را جراحی کند و چند ماه نمیتواند به زمین برود، به ابهام آن میافزاید. او بازیکنی است که لیورپول نمیتواند با نبودنش کنار بیاید. تکل خشن جوردن پیکفورد در برابر او میتواند لحظه تعیینکننده این فصل باشد و البته اخراج نشدن دروازهبان اورتون هم عجیبترین ماجرای کمک داور ویدئویی (VAR). شروع این فصل پرجنجال بوده. هیچکدام از مدعیان قهرمانی آنطور آماده نشان ندادهاند به خاطر مسائل زیادی که وجود داشته از جمله پیشفصل که قیچی شد. بعد از سه فصل که قهرمان بیش از ۹۵ امتیاز گرفت، احتمال میرود که در این فصل هشتاد و چند امتیاز برای قهرمانی کافی باشد عددی که قبل از قدرتنمایی مالی تیمها و قهرمانی با امتیاز سه رقمی کاملاً معمول بود. لیورپول کاملاً شکننده بوده. شاید در همان بازی اول که در خانه سه گل از لیدز خوردند، نشانههایش پدیدار شد اما باخت ۷ بر ۲ مقابل استون ویلا قابل توجه بود نه تنها به خاطر نتیجه بلکه به این دلیل که ویلا میتواند به آسانی گلهای بیشتری هم بزند. دفاع تیم یورگن کلوپ پرخطر بازی میکند و این یعنی کار میتواند خیلی خراب شود، این شکنندگی از اواخر فصل قبل نشانههایش را بروز داده بود. البته دلایلی ذکر میشود از جمله فاصله بسیارشان در صدر جدول، شرایط عجیب بعد از تعطیلی لیگ برتر و شل کردن طبیعی بعد از قطعی شدن قهرمانی اما واقعیت این است که لیورپول از ۲۱ بازی خود از اواخر بهمن گذشته تنها ۱۱ برد داشته. تازه اول فصل است اما لیورپول در پنج بازی به اندازه یک سوم کل ۳۸ بازی فصل گذشته امتیاز از دست داده. نبودن فاندایک کاملاً اوضاع را بدتر میکند. آمدن او در فصل ۲۰۱۸-۲۰۱۷ لیورپول که همیشه در دفاع و بخصوص روی ضربات شروع مجدد آسیبپذیر به نظر میرسید، متحول کرد. این بحث وجود دارد که آنچه لیورپول را در فصل گذشته متمایز کرد، دفاع عالی این تیم بود که در قلبش فاندایک قرار داشت. در دو فصل کامل او در باشگاه، لیورپول ۷۵درصد بازیهایی که او در ترکیب اصلی بوده برده و فقط ۴۰درصد آنها را برده وقتی فاندایک نبوده. منچسترسیتی فصل قبل با رفتن ونسان کمپانی خلأ نبود فرمانده در زمین را به خوبی احساس کرد ضمن اینکه فنیترین مدافع خود، آیمریک لاپورته را به دلیل مصدومیت در اختیار نداشت. فاندایک به تنهایی این دو نقش را خیلی خوب اجرا میکرد، هم سازمان دهنده بود و هم مقتدر علاوه بر آنکه ترکیب نادری از ویژگیهای بهترین مدافعان میانی مدرن را داشت، هم در کار با توپ راحت بود و هم در ویژگیهای سنتی مدافعان یعنی سرزدن، یارگیری و تکل بسیار توانا. نبود او یک حفره بزرگ ایجاد میکند و زمانش نمیتوانست بدتر از این باشد. پنجره نقل و انتقالات بسته شده و لیورپول تنها میتواند بازیکن آزاد بیاورد یا اینکه تا ژانویه صبر کند و تنها جو گومز و ژوئل ماتیپ را به عنوان مدافع میانی در اختیار داشته باشد هر چند فابینیو هم در این پست با موفقیت عمل کرده. ناتانیل فیلیپس ۲۳ ساله هنوز در لیگ برای لیورپول بازی نکرده هرچند فصل قبل در دوران قرضی در اشتوتگارت ۱۶ بازی در ترکیب اصلی بود؛ سپ فان دن برگ ۱۸ ساله هم هست که در دو بازی جام اتحادیه فصل قبل و برد مقابل شروزبری در جام حذفی در ترکیب اصلی بود. گومز شنبه جای فاندایک را گرفت و سمت چپ ماتیپ بازی کرد اما هر دو راست پا هستند و ترجیح میدهند سمت راست باشند. این از نظر دفاعی چندان بد نیست اما در راه انداختن تیم از عقب، بودن یک مدافع میانی در سمتی که پای تخصصیاش نیست، به طور طبیعی گزینههای پاسکاری را محدود میکند. لیورپول تا همین جا ۱۳ گل خورده (در کل فصل قبل ۳۳ گل خوردند که ۱۲تایش در هفت بازی بعد از قطعی شدن قهرمانی بود) و نیاز به اصلاح دفاعی در این تیم وجود داشت. آژاکس چهارشنبه در لیگ قهرمانان منتظر است و لیورپول باید با خط دفاعی بازی کند که رهبر و بهترین بازیکنش را در اختیار ندارد. بعد از سه سال اوضاع لیورپول شکننده شده. میتوانند خودشان را تسلی دهند به اینکه پرسینگ سیتی دیگر کارآیی لازم را ندارد، دفاع چلسی افتضاح است و منچستریونایتد به شدت به ضدحملات وابسته است. شاید یک تیم ناگهان روی فرم بیاید و در کورس قهرمانی بتازد اما در حال حاضر همه مدعیان پراشتباه و غیرقابل اتکا هستند.
منبع: گاردین
لطفا صفحه اینستاگرام ورزشی ما را دنبال کنید