بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون -منچسترسیتی فصل پیش به رهبری پپ گوآردیولا با ۱۰۰ امتیاز قهرمان لیگ برتر شد و تقریبا تمام رکوردهای مهم تاریخ این لیگ را به نام خود ثبت کرد. سیتی این فصل هم با وجود پیشرفت مشخص لیورپول و فوتبال جذابی که آرسنال و چلسی با مربیان جدیدشان بازی می‌کنند، مدعی اول قهرمانی به شمار می‌رود. شاگردان پپ این فصل در لیگ فقط ۴ امتیاز از دست داده‌اند، در ۲ تساوی مقابل ولورهمپتون و لیورپول. و حالا با توجه به پیروزی شاگردان یورگن کلوپ در بازی شنبه، برای بازپس‌گیری صدر جدول سیتیزن‌ها باید تاتنهام را امشب در ومبلی شکست دهند؛ تیمی که بهترین شروع خودش را از نظر کسب امتیاز در تاریخ لیگ برتر داشته است.
اما آیا برای تیمی که حاکم مطلق لیگ در فصل گذشته بود جای پیشرفت محسوسی باقی می‌ماند؟ جواب این سوال مثبت است. تیم گوآردیولا همان‌طور که از فصل دوم به اول پیشرفتی چشمگیر داشت، در این فصل هم همچنان رو به پیشرفت پیش می‌رود. سیتی هفته پیش با ۵ گل برنلی را در هم کوبید، نتیجه‌ای که یک ماه پیش مقابل کاردیف هم به دست آورده بود، بنابراین از نظر تعداد گل‌های زده و خورده نسبت به فصل پیش در همین مقطع سیتی پیشرفت کرده است. شاگردان پپ این فصل میانگین فقط ۳/۰ گل در هر بازی خورده‌اند، در حالی که در هر بازی به شکل میانگین۹/۲ بار دروازه حریفان را باز کرده‌اند. سیتی این فصل فرصت‌های بیشتری روی ضدحمله نسبت به فصل پیش ایجاد کرده، همچنین تعداد ضربات به سمت دروازه سیتیزن‌ها هم بالاتر رفته اما در نقطه مقابل تعداد پاس‌ها و میانگین درصد مالکیت‌شان در هر بازی پایین آمده است. نکته جالب اینجاست که پیشرفت دفاعی سیتی هم با پایین آمدن تعداد تکل‌ها و قطع توپ‌های‌شان همراه بوده که این نشان از کنترل بیشتر آنها بر جریان بازی‌ها و اجازه ندادن به حریف برای حمله کردن دارد.
آمار دیگری که در این میان به مقایسه سیتی این فصل نسبت به فصل گذشته به ما کمک می‌کند xG است، یعنی آماری که وب‌سایت «اوپتا» با استفاده از کیفیت فرصت‌های گل هر تیم در هر بازی تخمین می‌زند که این تیم در این بازی می‌توانسته یا به بیان دیگر باید چند گل می‌زده. اصول ابتدایی xG ساده است: درصد گل شدن توپی که از درون باکس ۶ قدم زده می‌شود بیشتر از ضربه‌ای است که از بیرون باکس ۱۸ قدم زده می‌شود، بنابراین از این منظر با توجه به کیفیت فرصت‌هایی که شاگردان پپ در این فصل روی دروازه حریفان خلق کرده‌اند، از آنها انتظار می‌رفته در هر بازی ۸/۲ گل بزنند، آماری که فصل گذشته ۱/۲ بود. با توجه به کیفیت فرصت‌هایی که حریفان سیتی روی دروازه آنها ایجاد کرده‌اند این فصل هم انتظار می‌رفته دروازه آنها تنها ۴/۰ در هر ۹۰ دقیقه باز شود، در حالی که این عدد فصل گذشته ۶/۰ بود. نکته مهم دیگر در پیشرفت سیتی در این فصل کم شدن وابستگی آنها به کوین دیبروینه است. فصل پیش پپ بیش از هر بازیکن دیگری این هافبک بلژیکی‌اش را در ترکیب اصلی بازی‌های لیگ برتر به زمین فرستاد و البته به خاطر حفظ او ۱۱ بار هم وقتی تیمش دیگر از پیروزی مطمئن شده بود تعویضش کرد. این فصل اما با توجه به مصدومیت دیبروینه از همان هفته اول، سیتی بدون هافبک خلاقش نتیجه گرفته و بازگشت او به ترکیب اصلی از این هفته به بعد می‌تواند بعدی جدید به آنها ببخشد و بیش از پیش حریفان را به وحشت بیندازد.
آیمریک لاپورت هم دیگر تغییر مشخص سیتی نسبت به فصل پیش بوده است. لاپورت که ژانویه پیش راهی منچستر شد، این فصل کنار ادرسون تنها بازیکنی بوده که در تمام دقایق بازی‌های تیمش در لیگ برتر در زمین حضور داشته. لاپورت حالا بدل به زوج اصلی جان استونز در مرکز خط دفاعی سیتی شده و نیکولاس اوتامندی را نیمکت‌نشین کرده است. فیل فودن، هافبک خلاق و بسیار مستعد سیتی هم این فصل بیشتر در برنامه‌های پپ قرار گرفته و ۴ بار از روی نیمکت به بازی رفته. اضافه شدن ریاض محرز هم البته رقابت بیشتری با لروی سانه و رحیم استرلینگ پدید آورده، البته نباید فراموش کنیم که بنجامین مندی هم بعد از از دست دادن تقریبا کل فصل قبل حالا دیگر به پست اصلی‌اش بازگشته تا فابین دلف مجبور نباشد به عنوان دفاع چپ سیتی بازی کند. تمام این تغییرات نشان می‌دهد سیتی نه‌تنها با پپ درجا نزده، بلکه دنبال راه‌هایی برای مقتدرتر بردن هم بوده.
