بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – ۲ شکست خانگی مقابل بارسلونا در هفته اخیر به این معنا بود که رئال‌مادرید از کوپا دل‌ری حذف شده و عملا دیگر شانسی برای قهرمانی لالیگا هم ندارد، مگر معجزه‌ای الهی رخ دهد، بنابراین چمپیونزلیگ تمام امید آنها در ادامه فصل بود؛ تورنمنتی که همیشه بیشترین اهمیت را برای باشگاه داشته و در فتح آن رکورددار هستند. رئال در ۵ فصل اخیر ۴ بار فاتح اروپا شده بود اما واقعا فتح پنجمین جام در ۶ سال اخیر چندان محتمل به نظر نمی‌رسید ولی خب! فصل پیش هم کسب سومین جام پیاپی چندان محتمل به نظر نمی‌رسید. پس در فصلی که هیچ تیم کاملی در اروپا پیدا نمی‌شد، رئال می‌توانست یک بار دیگر این جام را بالا ببرد.
امیدهای رئال در این راه بعد از مشخص شدن رقیب‌شان در مرحله یک‌هشتم نهایی بیشتر هم شد. آژاکس با وجود اینکه جزو قدرت‌های سنتی فوتبال اروپا به شمار می‌آید (تنها ۵ تیم بیشتر از آمستردامی‌ها فاتح اروپا شده‌اند) اما ۴ سال بود که اصلا به چمپیونزلیگ راه پیدا نکرده بود. آخرین باری هم که آژاکس به دور حذفی این تورنمنت رسید به ۱۳ سال قبل بازمی‌گردد، وقتی اکثر بازیکنان اصلی تیم کنونی کودکانی کم‌سن و سال بودند. پس تعجبی نداشت که رئال در بازی رفت در آمستردام، آژاکس را ۲ بر یک شکست دهد. رئالی‌ها نمایش کاملا قابل قبولی در این بازی نداشتند اما با ذهنیت برنده و تجربه بالای‌شان در این تورنمنت نتیجه لازم را گرفتند. پس اصلا عجیب نبود اگر رئال بازی برگشت را در برنابئو یک بر صفر می‌باخت و صعود می‌کرد اما… .
۲۰ دقیقه از بازی که گذشت آژاکس ۲ بر صفر از میزبان نامدارش پیش بود. این اختلاف در دقیقه ۶۲ به ۳ رسید. بدین ترتیب، با توجه به قانون گل زده در خانه حریف، رئالی‌ها برای صعود نیاز به ۳ گل داشتند. یکی از این گل‌ها خیلی زود زده شد اما جوابش هم خیلی زود از سوی آژاکسی‌ها داده شد. در نهایت بازی ۴ بر یک به سود میهمان به پایان رسید، در حالی که بخش اعظمی از هواداران مادریدی خیلی قبل از سوت پایان برنابئو را ترک کرده بودند.
این نتیجه شگفتی‌ای در حد ناک‌اوت شدن مایک تایسون توسط باستر داگلاس در توکیو نبود و بیشتر شبیه پیروزی گرگ جوانی بر «آلفا- میل»ِ گله بود. گرگ جوان نترس است و پاهایی سریع دارد. رقیبش اما درک نکرده که دیگر جرات و سرعت سابق را ندارد و اندکی بیش از حد به خودش مطمئن است.
مدرک درجه یک برای اثبات این غرور و اعتماد به نفس بیجا کاپیتان سرخیو راموس است. راموس در بازی رفت مخصوصا کاری کرد که داور به او کارت زرد نشان دهد تا از بازی برگشت محروم شود و با کارنامه انضباطی سفید بازی‌های دور بعد را شروع کند! (البته که یوفا هم با توجه به اعتراف خود راموس یک جلسه محرومیت اضافه هم تقدیمش کرد.) این روحیه از کاپیتان کهنه‌سوار رئال است که در بخش‌های دیگر تیم هم گسترش پیدا می‌کند و البته فقط بخشی از دلیل شکست شگفت‌انگیز آنها را توضیح می‌دهد.
توضیح ساده‌انگارانه دیگر رفتن کریستیانو رونالدو و زین‌الدین زیدان در تابستان است. خود رونالدو همین حالا در آستانه حذف از چمپیونز لیگ قرار گرفته، مگر اینکه یوونتوس موفق شود شکست ۲ بر صفر در بازی رفت را در تورین جبران کند.
قهرمانی فصل پیش رئال در چمپیونزلیگ به رهبری زیدان هم پوششی بود بر مشکلات بسیار این باشگاه. تیم زیدان در لالیگا با اختلاف ۱۷ امتیاز از صدر به مقام سومی رسید. راه آنها تا قهرمانی اروپا هم به هیچ وجه هموار نبود. رئال در بازی‌های زیادی، حتی در خانه و در دور گروهی به مشکل خورد. آنها در بازی برگشت مقابل یوونتوس تا دقایق پایانی ۳ بر صفر عقب بودند و با یک پنالتی جنجالی به نیمه‌نهایی صعود کردند. در این دور هم رئال در راه حذف بایرن بهره‌ای بسیار از یک اشتباه دروازه‌بانی عجیب برد؛ اتفاقی که در فینال هم ۲ بار برای‌شان تکرار شد.
رئال حالا ۳ بار در ۱۰ بازی گذشته خانگی‌اش در اروپا شکست خورده و هر ۴ دیدار اخیر خانگی‌اش در رقابت‌های مختلف را هم با شکست پشت‌سر گذاشته است. حقیقت ماجرا اینجاست که مسؤولان رئال نیاز به بازسازی در تابستان را احساس کردند اما مثل خیلی ورزش‌های دیگر، وقتی این خانه‌تکانی انجام می‌شود، اگر بازیکنانی که به آنها اعتماد شده عملکردشان در حد لازم نباشد، باشگاه باید بهای سنگینی بپردازد.
سه‌شنبه‌شب شاهد به پایان رسیدن چرخه‌ای بودیم که شاید باید یک سال پیش تمام می‌شد و با ترکیبی از عوامل مختلف، از تجربه و کیفیت گرفته تا بخت و اقبال، بسته شدنش یک سال به تاخیر افتاد. آخرین باری که رئال‌مادرید از تمام رقابت‌ها در هفته اول مارس پیروز خارج شد به ۴۲ سال قبل بازمی‌گردد. ۳ شکست خانگی پیاپی حالا وضعیتی چنین برای قهرمان ۳ دوره اخیر چمپیونزلیگ رقم زده و به اعتراف «دنی کارواخال» فصل را برای‌شان به پایان برده است.
