بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – ابتدای همین فصل و بعد از شکست در اراک در سومین بازی فصل وقتی تعداد گل‌های خورده تیم به ۳ گل در ۳ بازی رسید و اولین باخت در هفته سوم نصیب سرخ‌ها شد کادر فنی پرسپولیس به فکر تغییر سیستم افتاد. این تغییر در پی تعداد مدافعان میانی و جلوگیری از غر زدن‌های آنها (بالاخص علیرضا ابراهیمی) و البته استحکام بخشیدن به سازمان دفاعی تیم صورت گرفت.
با این تصمیم پرسپولیس در دیدار هفته چهارم مقابل گل‌گهر سیرجان برای اولین‌بار با سیستم سه دفاعه و ۲-۵-۳ بازی کرد اما کیفیت تیم در فاز حمله فوق‌العاده ضعیف شد و در دفاع هم چاره‌ساز نشد چرا که تیم گل خورد. همین اتفاق باعث شد تا یحیی از شروع نیمه دوم همان بازی به سیستم چهار دفاع برگردد.
با این حال عجیب اینجا بود که در بازی با مس رفسنجان باز هم سیستم سه دفاعه امتحان شد اما در بیست دقیقه پایانی همان بازی هم علی نعمتی تبدیل به مدافع چپ شد تا تیم با سیستم ۲-۴-۴ دنبال برتری باشد که در این مسابقه هم تیم گل خورد و در فاز حمله موقعیت‌های کمی خلق کرد.
هر چند دو گل دریافتی در این دو بازی با ضربات ایستگاهی دریافت شد اما مشکل گل نخوردن پرسپولیس حل نشد. به همین خاطر یحیی و دستیارانش تصمیم گرفتند از بازی هفته ششم مقابل صنعت نفت دوباره با همان سیستم ۲-۴-۴ شروع کنند و این رویه تا بازی دوشنبه گذشته در هفته هفدهم مقابل نساجی ادامه داشت و دوباره پرسپولیس با سیستم سه دفاعه بازی کرد.
تغییر سیستم به خاطر صفروف؟
با بیرون گذاشتن مهدی شیری و در اختیار نداشتن سیامک نعمتی و با توجه به اینکه رامین رضاییان روز قبل از بازی با نساجی به پرسپولیس پیوسته بود یحیی تنها منوچهر صفروف را به عنوان مدافع راست تخصصی در اختیار داشت، هر چند مدافعانی مثل فرشاد فرجی و وحدت هنانوف هم می‌توانستند در این پست بازی کنند.
در بازی هفته شانزدهم مقابل فولاد یحیی برای اولین بار از منوچهر صفروف در ترکیب اصلی و در پست مدافع راست استفاده کرد اما محمدرضا عباسی وینگر چپ فولاد آنقدر پشت صفروف صاحب توپ شد و موقعیت ساخت که یحیی در همان دقیقه ۲۰ از بازی دادن به صفروف پشیمان شد و به شیری برای حضور در ترکیب دستور گرم کردن داد. بعد از آن بازی مربیان پرسپولیس به این نکته اشاره داشتند که صفروف در سیستم سه دفاعه به عنوان وینگ بک یا همان پیستون راست بازی کرده و به همین خاطر در سیستم چهار دفاعه با شرح وظایفش ناآشناست و در فاز دفاع ضعیف عمل می‌کند. در آن بازی شیری دقیقه ۵۸ جای صفروف را گرفت و در سوپرجام هم فیکس شد و شاید اگر کارت زرد دوم را نمی‌گرفت، نه از تیم اخراج می‌شد نه یحیی تغییر سیستم می‌داد! در مشهد و بازی نساجی یحیی به خاطر آشنایی وحدت هنانوف و منوچهر صفروف با سیستم ۲-۵-۳ که در استقلال تاجیکستان در آن قرار می‌گرفتند با این سیستم به میدان رفت اما نساجی از فضای پشت صفروف استفاده کرد و گل زد و یکی دو موقعیت جدی دیگر هم ساخت ضمن اینکه علی نعمتی و فرشاد فرجی هم در چند صحنه متزلزل نشان داده و دو سه موقعیت جدی گل به حریف دادند. در این بازی هنانوف مجبور بود فضای پشت سر هموطنش را مدام جمع جور کند اما غیر از این باگ، هماهنگی بالایی بین این سه مدافع و حامد لک وجود داشت و پرسپولیس خوش‌شانس بود که کریم اسلامی فقط یک گل زد.
سیستم بازی با ایرالکو در هاله‌ای از ابهام
حالا این پرسش مهم به وجود آمده که آیا پرسپولیس مقابل آلومینیوم اراک هم با سه دفاع بازی می‌کند یا این سیستم به خاطر سبک بازی نساجی انتخاب شده بود؟ البته با توجه به اینکه رامین رضاییان هم در فاز حمله به مراتب بهتر از فاز دفاع عمل می‌کند شاید در نقش وینگ بک یا همان پیستون راست بازیکن موفق‌تری باشد اما مسأله این است که اگر رامین آماده نبوده و در شرایط مسابقه نباشد یحیی با این صفروف و فضای پشتش چه خواهد کرد؟ آیا مقابل تیم خطیبی که بشدت پرس می‌کند و دوندگی بالایی دارد این سیستم جواب می‌دهد؟
