یادداشت سیدلو درباره احتمال جدایی رونالد کومان از بارسلونا / راه رفتن مرد مرده

کومان راه بازگشت ندارد. رابطه او و بارسا ترمیم‌ناپذیر است، تفاوت‌های آنها بیش از حد علنی و مشخص است و هر لحظه که می‌گذرد، شکاف بین آنها عمیق‌تر می‌شود. این را می‌شد پیش‌بینی کرد اما می‌شد سبک بازی بارسلونا به اینجا نرسد

نویسنده:سید لاو

سایت بدون – کارلوس دل سرو گرانده پیش از خوان لاپورتا این کار را انجام داد. پیش از نیمه‌شب پنجشنبه بود که داور به سمت خط طولی زمین رفت و کارت قرمز نشان داد. او رونالد کومان را اخراج کرد و البته این کارش استعاره‌ای ناگزیر هم به همراه داشت. کومان حرفی زد که باعث محرومیت‌اش شد و به این ترتیب شاید این آخرین حضور او روی نیمکت بارسا بود، حتی اگر تا دیدار با لوانته در نوکمپ، همچنان مربی بارسلونا باشد. تنها دلیل ماندن کومان این خواهد بود که باشگاه نمی‌تواند هزینه اخراج او را بپردازد و گزینه مناسبی هم در اختیار ندارد.
کومان گفت: «در این کشور، شما را بی‌دلیل اخراج می‌کنند.» البته اگر حرف او درباره کارت قرمز باشد، بیراه نبوده است اما وقتی صحبت از اخراج از باشگاه می‌شود، باشگاه دلایل فراوانی برای این کار دارد. بارسلونا پس از اخراج فرنکی د‌یونگ، بازی با تیم رده چهاردهم کادیس را با تساوی بدون گل به پایان برد. این سومین بازی پیاپی بارسا بدون پیروزی است و فاصله آنها با صدر جدول زیاد شده، هر چند که یک بازی عقب‌افتاده هم دارند. بارسلونا در پنج بازی اخیر تنها یک پیروزی را تجربه کرده و آن هم به شکلی غیرجذاب و با نتیجه دو بر یک مقابل ختافه بوده؛ تیمی که تک‌تک دیدارهایش را باخته است.
آلوارو سرورا، مربی کادیس گفت: «وقتی که بازی بازتر شد، ما خطرناک‌تر از آنها ظاهر شدیم». تیم او دو برابر بارسلونا ضربه به سمت دروازه حریف زد. سه روز قبل از آن، ضربه سر دقایق پایانی رونالد آرائوخو باعث شد که بارسا مقابل گرانادا – تیمی که در منطقه سقوط است – به یک امتیاز برسد. بازی قبل‌تر هم با باخت سه بر صفر مقابل بایرن مونیخ به پایان رسید. بارسا در آن بازی به‌حدی ضعیف‌تر از رقیب بود که باشگاه آلمانی نیازی به فشار چندانی نداشت. جرارد پیکه گفت: «ما همینیم دیگر. اوضاع همین است.» کومان هم موافق بود: «باید در زندگی واقع‌گرا بود.» در حال حاضر هم واقعیت این است که بارسلونا خیلی خوب نیست.
مسأله فقط نتایج نیست، بلکه به روش بازی هم برمی‌گردد. پس از تساوی مقابل گرانادا بود که کومان گفت: «اگر به لیست بازیکنان نگاه کنید، به این سؤال می‌رسید که من دیگر قرار است چه کار کنم؟ تیکی‌تیکی بازی کنم؟» او با اشتباه تلفظ کردن تیکی‌تاکا، خشم همه را به جان خرید. پاسخ طرفداران بارسا مشخص بود: «بله، دقیقاً!» در باشگاه یوهان کرویف، جایی که وفاداری سرسختانه به اصول می‌تواند مشکل‌ساز باشد، قرار است سبک بازی قربانی شود. به علاوه، بین فلسفه‌ای که ظاهراً همه چیز را هدایت می‌کند و این واقعیت، شکاف بزرگی وجود دارد.
بارسلونا مقابل گرانادا ۵۴ سانتر انجام داد که اکثر آنها بی‌هدف بود. خط حمله آنها در دقایق پایانی بازی تشکیل شده بود از پیکه، آرائوخو و لوک دیونگ. این آخری مهاجمی بود که کومان شخصاً درخواست جذبش را داد و گفت که او در هوا از نیمار بهتر است. بارسا مقابل بایرن، زیر میز قایم شده بود، گارد گرفته بود و فقط تلاش می‌کرد که مقاومت کند. آنها دیگر بیشتر از این نمی‌توانستند عقب بنشینند. مقابل کادیس، سخت بتوان مشخص کرد که سبک بازی بارسا چه بود.
لاپورتا پس از بازی با بایرن، ویدئو کوتاهی که با موبایل گرفته بود را منتشر کرد. او خواستار صبوری و خونسردی هواداران شد. او در این ۳۰ ثانیه که خبری از کاریزمای همیشگی‌اش نبود، گفت: «این سناریویی است که همیشه انتظارش را داشتیم، ولی خودم هم ناامید شده‌ام. ما این را درست خواهیم کرد.»
کارهای زیادی برای درست کردن وجود دارد. مشکلات چندلایه شده و به عمق ۱/۳۵ میلیارد یورو بدهی بارسلونا است. اینکه بهترین بازیکن تاریخ بارسلونا مجبور به جدایی شد، حتماً دلیلی داشته؛ در واقع بیش از یک میلیارد دلیل. صحبت از واقع‌گرایی می‌تواند منطقی و حتی ضروری باشد اما این حرف او می‌تواند روی بارسلونا تأثیر منفی بگذارد.
مربی بخشی از بحران است اما بیش از همه مقصر دانسته می‌شود، حتی اگر این وضعیت مدت‌ها بوده که ادامه داشته؛ این مشکلی است که لاپورتا در بارسا به ارث برده است. به محض آنکه رئیس بتواند، کاری که می‌خواسته را انجام خواهد داد: اینکه مربی‌اش را اخراج کند اما آیا او مربی‌اش است؟ نه، او مربی مدیران قبلی است. مسأله این است: او چه زمانی می‌تواند این کار را انجام دهد؟ و چگونه؟ اخراج کومان ۱۲ میلیون یورو هزینه دارد و بارسلونا که هنوز غرامت ارنستو والورده و کیکه ستین را نپرداخته، چنین پولی در بساط ندارد. آنها در تابستان هم نتوانستند مربی جدیدی پیدا کنند و انجام این کار حالا راحت‌تر نشده است، هرچند که نام افرادی مانند روبرتو مارتینس و ژاوی ارناندس مطرح است.
اما یک چیز قطعی است: کومان راه بازگشت ندارد. رابطه او و بارسا ترمیم‌ناپذیر است، تفاوت‌های آنها بیش از حد علنی و مشخص است و هر لحظه که می‌گذرد، شکاف بین آنها عمیق‌تر می‌شود. این را می‌شد پیش‌بینی کرد اما می‌شد سبک بازی بارسلونا به اینجا نرسد. پیکه پنجشنبه شب در مونولوگی طولانی گفت: «این تنش به هیچ‌کس کمک نمی‌کند. ما نیاز به ثبات و آرامش داریم. می‌دانم که سخت است اما این وضعیت را می‌توان مدیریت کرد. ما می‌توانیم اعتراض کنیم اما بهتر است همه در یک جهت حرکت کنیم.»
در تابستان بود که لاپورتا از کومان دو هفته فرصت خواست تا مربی بهتری پیدا کند اما کسی را نیافت و آنها به کار با هم ادامه دادند. پیش از بازی با بایرن، حتی این خبر رسید که باشگاه به دنبال تمدید قرارداد کومان است اما برای این کار شرط و شروطی دارد: او باید با سیستم ۳-۳-۴ بازی کند که سبک بارسلونا است و حتی گفته شده که بارسا شرط گذاشته بود که ریکی پوچ باید در ترکیب ثابت باشد. کومان از این ماجراها ناراحت شده بود. او در یک برنامه تلویزیونی در هلند گفت: «لاپورتا زیادی حرف می‌زند.» او در اسپانیا هم گفت: «لاپورتا و من بحث‌های کوچکی با هم داریم که حل شده است.» اما در واقع، اوضاع بدتر شده بود و کومان دیگر حاضر نیست وانمود کند که اوضاع خوب است. او مرتباً رئیس خود را به چالش می‌کشد. او چهارشنبه به نشست خبری رفت، عینک‌اش را به چشم زد، حاضر نشد به پرسش‌ها جواب دهد و بیانیه‌ای ۲ دقیقه و ۴۹ ثانیه‌ای خواند که در آن خواسته شده بود از او هم در حرف و هم در عمل حمایت شود. او در این بیانیه گفت: «پایان فصل در رده‌های بالای جدول به معنای موفقیت خواهد بود و انتظار معجزه در لیگ قهرمانان را نداشته باشید». سرخی روبرتو جوابش را داد: «پایان دادن به فصل در جمع چهار تیم برتر کافی نیست.» پیکه هم گفت: «من این پیراهن را نمی‌پوشم که سوم شوم. من این پیراهن را می‌پوشم تا قهرمان شوم.»
لاپورتا هم تأکید کرد: «چیزی که دوست ندارم، این رفتار است؛ اینکه آدم شکست را بپذیرد. اجازه چنین کاری را در بارسلونا نمی‌دهیم. ما می‌توانیم قهرمان لالیگا شویم.» حالا دیگر جنگ علنی شده. لاپورتا گفته بود که اوضاع کومان بستگی به بازی در کادیس ندارد. حرفش هم درست است. مسأله دیگر بر سر کادیس نبود و برای نجات او خیلی دیر شده است اما این حرف او کمکی به شرایط نکرد. وقتی که از او درباره آینده کومان سؤال شد، گفت: «همه مربیان بر اساس نتایج و در باشگاه ما، همچنین بر اساس سبک بازی ارزیابی می‌شوند.» در نهایت نه نتیجه‌ای گرفته شد و نه سبک بازی خوب بود. یک تساوی بدون گل رقم خورد، یک کارت قرمز داده شد و مربی تیم از روی نیمکت اخراج شد و مجبور شد که تنها، زمین را ترک کند.
منبع: ESPN