به یاد استاد حسین منزوی/ نام او عشق است، آیا می‌شناسیدش؟!

سایت بدون -«پاییز کوچک من/ پاییز کهربایی تبریزی‌هاست/ که با سماع باد/ تن را به پیچ و تاب جذبه/ تن را به رقص می‌سپرند». زادۀ اولین روز پاییز بود و در اردیبهشت رفت. خودش را «عشق» معرفی می‌کرد و می‌گفت: «نام من عشق است آیا می‌شناسیدم»؟ از بس که عاشق بود حسین منزوی. او با غزل‌هایش آن‌قدر گل کاشت که تبدیل شد به احیاگر غزل معاصر فارسی. البته منزوی در شعر نو و ترانه‌سرایی هم استاد بود. نمونه‌اش هم ترانه‌ای از اوست که با صدای همایون شجریان شنیده‌ایم: «آهای خبردار، خوابی یا بیدار»؟ استاد شفیعی کدکنی در وصف شعر منزوی گفته است: «حافظ شاعری بود که شعر را به آسمان‌ها برد و منزوی شاعری بود که شعر را از آسمان به زمین آورد و در دسترس مردم قرار داد».منزوی استادی به بزرگی مهدی اخوان ثالث داشت و برایش احترام زیادی قائل بود؛ تا جایی که شعری در وصف او سرود با این مطلع: «تو مشکلی و هرگزت آسان کسی نشناخت/ شاعر! تو را زین خیل بی‌دردان کسی نشناخت». در جلسه‌های شعرخوانی اخوان، شاعران جوان بسیاری شرکت می‌کردند. در یکی از همین جلسه‌ها بین این شاعرِ جوان زنجانی با قیصر امین‌پور، شاعر خوزستانی بحثی درگرفت و استادشان، اخوان ثالث با خطاب «عزیزجان» و کمی نصیحت شاعرانه، آن را فیصله داد.بلای نشر اشعار جعلی به نامِ شاعران کلاسیک و معاصر فارسی گریبانِ حسین منزوی را هم گرفته و در فضای مجازی، تعدادی شعر جعلی به نام او منتشر شده است. از جمله این بیت‌ها: «دوباره می‌نویسمت کنار بیت آخرم/ و چکه چکه می‌چکم  به سطرهای دفترم» و «مثل باران بهاری که نمی‌پرسد: کی؟/ بی خبر در بزن و سرزده از راه برس».