بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – با رواج پرخوری در جامعه امروز چربی به ماده‌ای مضر و حتی گاهی خطرناک بدل شده و روزی نیست که در محافل علمی در مورد بدی‌های این ماده زیستی چیزی نشنویم. اما واقعیت چیست؟
برای ایجاد تعادل متابولیسم در بدن روندی وجود دارد که مواد مغذی خورده شده که مازاد بر نیازهای سلول‌های بدن باشند به ذخایر انرژی تبدیل می‌شود تا در زمان بی‌غذایی آزاد شود و به مصرف برسند. این مازاد چه به صورت قندها، چه به صورت پروتئین یا چربی باشند، عموما به صورت تری‌گلیسرید درآمده و در بافت مخصوصی به نام چربی ذخیره می‌شوند.
چربی در بدن در مناطق مختلفی ذخیره می‌شود. بیشتر عضلات می‌توانند بخشی از حجم خودرا به چربی اختصاص دهند. منطقه جلوی شکم و دور باسن در انسان‌ها بیشترین چربی را می‌تواند ذخیره کند.
چربی شکم به عنوان بدترین چربی ذخیره‌ای شناخته می‌شود، زیرا هر قدر حجم چربی دور شکم زیاد شود، احتمال بالا رفتن قند خون، فشار خون و چربی‌های محلول در خون زیادتر می‌شود.
وقتی به فردی بگوییم ذخیره چربی زیادی دارد، این به مفهوم چاقی و اضافه‌وزن است. چربی خون موضوع متفاوتی است که لزوما با ذخیره چربی هم‌راستا نیست. به عبارت دیگر ممکن است فردی چاق بوده، ولی به دلایلی چربی خون زیاد نداشته باشد و چه بسیار افراد لاغری که به دلیل پرخوری چربی خون بالایی دارند.
چربی‌های داخل خون به دو نوع عمده شامل کلسترول و تری‌گلیسرید تقسیم می‌شود. کلسترول ماده‌ای است از دسته چربی‌ها که در ساختمان بسیاری از مواد بدن دخالت دارد. این ماده که می‌تواند از طریق غذا به بدن وارد شود، در کبد هم ساخته می‌شود و در ساختمان تمامی سلول‌های بدن شرکت دارد و در واقع بدون آن زندگی غیرممکن است. از آنجا که رسوب کلسترول در رگ‌های قلب و سکته قلبی بیش از بیماری‌های دیگر شناخته شده، چربی دور قلب نامی است که مردم به کلسترول داده‌اند.
تری‌گلیسرید چربی کاملا متفاوتی از کلسترول است. این ماده به‌راحتی از هر نوع غذای اضافی ساخته می‌شود. خوردن هر نوع چربی و روغن از جمله گیاهان روغنی مثل گردو، زیتون و کنجد باعث بالا رفتن تری‌گلیسرید می‌شود. فراموش نکنید که زیادی چربی دور شکم به طور مستقیم با مرگ و میر ارتباط دارد .
