انکارلو رینالدی
اگر قرار باشد رنسانسی در فوتبال ایتالیا رخ دهد، بهتر است از فلورانس شروع شود. بعد از دوران قرون وسطی که برای آتزوری پایانناپذیر به نظر میرسید، این تیم در نهایت یک بازی کرد و نتیجهای گرفت که امید به آینده را زنده کرد. مدافع چپ فیورنتینا، کریستیانو بیراگی گل پیروزی این بازی شایسته را به ثمر رساند و شادی گلش و تقدیم آن به داویده آستوری هیجان و شادی این گل بسیار دیرهنگام را مضاعف کرد.
تفاوتی که این گل ایجاد کرد بخصوص با لجاجتی که در ۹۱ دقیقه قبل از خودش بروز داده بود، فوقالعاده است. بازی تیم روبرتو مانچینی جذاب و تاثیرگذار بود اما بدون گل کامل نمیشد و با این نتیجه تیم و مربیاش میتوانند نفسی بکشند.
مثل همیشه شما میتوانید قضاوت کنید درباره روزهای خوب ایتالیا که شروع شده و ناکامیهای لهستان که تمام نشده. میزبان همان تیم ناامیدکننده جام جهانی بود با وجود آنکه بازیکنان بسیار خوبی دارد و میهمان با داشتن بازیکنانی مثل ژورژینیو، مارکو وراتی و لورنزو اینسینیه چند خیابان جلوتر از بازیهای قبلیاش بود.
چه میشود درباره نیکولو بارلا گفت، پسری که انگار برای پیراهن لاجوردی کشورش به دنیا آمده است. مانچو خط میانیاش را تغییر داد و به این بازیکن جوان کالیاری فرصت داد، تعجبی ندارد اگر تیمهای لیگ برتری به دنبال جذب او هستند و منتظر تیترهای داغ دربارهاش باشید.
دقایق بسیاری از بازی پاسخ ایتالیا به تیکی تاکا بود در دیداری که توپ تمایل زیادی برای ورود به دروازه از خود نشان نمیداد. خط حمله متشکل از اینسینیه و دو فدریکو، برناردسکی و کیزا، حرکت و تکنیک و زیبایی دارند اما متاسفانه گل نه. تعداد فرصتهایی که از دست میرود- نه فقط مهاجمان بلکه همه تیم- داشت نگرانکننده میشد تا اینکه بیراگی طلسم را شکست ضمن اینکه همیشه خطر غافلگیرشدن خط دفاع و جانلوییجی دوناروما روی معدود ضدحملات تاثیرگذار لهستان وجود داشت.
احمقانه است اگر فکر کنیم مشکلات ایتالیا تمام شده آن هم بعد از یک بازی متوسط برابر اوکراین و برد دقیقه آخر مقابل لهستان. خود مانچینی بهتر واقف است و در مصاحبههای بعد از بازی به پیشرفت پیش روی تیم اشاره کرد اما شادی افراطآمیز او بعد از این گل نشان داد این سه امتیاز چقدر برایش اهمیت دارد. شانس کمی برای صدرنشینی در گروه وجود دارد اما حداقل سایه سهمگین سقوط از سر تیم رفع شده.
نخستین پیروزی در بازیهای رسمی میتواند خیلی موثر باشد هرچند نباید از سختی کار آینده غافل شد. حالا میتوانیم با افتخار بگوییم ایتالیا بر بازی مسلط بود، فوتبال زیبایی ارائه کرد و با نسل جدیدی از بازیکنان موقعیت گل به وجود آورد. همه چیز کامل نیست همانطور که قبل از بازی کاملا ناامید نبودیم اما آینده درخشانتر به نظر میرسد. تیم بالاخره هویت و شخصیتش را نشان داد و نتیجه خوبی گرفت. این یک گام کوچک است اما با توجه به آنچه بر ایتالیا رفته، حس یک پیشرفت فوقالعاده را القا میکند. تقریبا فراموش کرده بودیم حس چنین شبهایی را. بیایید برایش خوشحالی کنیم و امیدوار باشیم در آینده مقابل رقبای سختتر بیشتر از این شبها داشته باشیم.
منبع: فوتبال ایتالیا