بوفون: نمی‌دانم چه زمانی فوتبال را کنار می‌گذارم

سایت بدون -جان‌لوییجی بوفون گفته که اگر زمان خاصی برای بازنشستگی خودش در نظر بگیرد کار اشتباهی کرده است. انتظار می‌رفت این دروازه‌بان اسطوره‌ای در تابستان فوتبال را کنار بگذارد اما او در ۴۰سالگی تصمیم گرفت راهی پاری‌سن‌ژرمن شود.

سقف بازی
بوفون در مصاحبه‌ای با اکیپ گفته است: «در سال‌های اخیر فهمیده‌ام که قرار دادن سقف برای زمان بازی کار اشتباهی است. در ۳۲سالگی فکر می‌کردم تا ۳۵سالگی بازی می‌کنم. پس از آن، شرایط من را مجبور کرد که به بازی ادامه دهم. سپس به خودم گفتم که در ۳۸سالگی فوتبال را کنار می‌گذارم. در ۳۸سالگی گفتم که در ۴۰سالگی بازنشسته می‌شوم اما زندگی طوری پیش رفته که من حالا اینجایم. من شاید شش ماه دیگر، یک سال دیگر، یا ده سال دیگر از فوتبال خداحافظی کنم اما نمی‌خواهم حالا بدانم که زمان بازنشستگی من کی است.
من مطمئنم احساساتی که در زندگی داشته‌ام چیزهایی نیستند که بتوانم در جای دیگر تجربه کنم. من مطمئن نیستم که یک بازیکن معمولی می‌توانست مانند من زندگی کند. شما باید بپذیرید که زندگی فازهای زیادی دارد و شما هرگز نباید غافلگیر شوید. پس می‌دانم که یک روز فوتبال را کنار می‌گذارم و در آن روز غافلگیر نخواهم شد اما من همچنین می‌دانم که همه چیز کاملا متفاوت خواهد بود.»

نقش متفاوت دروازه‌بان‌ها
بوفون از دید برخی بهترین دروازه‌بانی است که تاکنون در دنیای فوتبال بازی کرده است. او می‌گوید که مردم نظرات اشتباه زیادی درباره پست دروازه‌بانی دارند: «این پست در زمین متفاوت است و درکش کار دشواری است. هیچ‌کس نمی‌تواند درباره پستی که اطلاعی از آن ندارد قضاوت کند. چطور من می‌توانم یک مهندس هسته‌ای را قضاوت کنم در حالی که هیچ چیز از تخصص او نمی‌دانم؟ هیچ‌کس نباید پا را از گلیم خود درازتر کند و به قضاوت دیگران بپردازد اما من می‌دانم فوتبال به‌حدی محبوب است که همه حس می‌کنند باید نظر بدهند. ما به‌عنوان بازیکن این را می‌پذیریم و اگر یک روزنامه‌نگار ما را نقد کند شاید حرف او به ما بربخورد یا برنخورد اما در هر حال این اوضاع را می‌پذیریم. ما با این حال حس نمی‌کنیم که از ما مراقبت ویژه‌ای می‌شود. هیچ‌کس برای مثال درک نمی‌کند که سخت‌ترین کار برای دروازه‌بان چیزی است که دیگران آن را نمی‌بینند: اینکه در زمان مناسب با بازیکنان صحبت کند و به یک مدافع اشاره خاصی بکند. این چیزها می‌توانند مانع گلزنی حریف شوند یا حتی باعث شوند تیم خودی گل بزند. تنها بازیکنانی که در زمین هستند این چیزها را متوجه می‌شوند. این کار دروازه‌بان را کسی نمی‌بیند اما سرنوشت‌ساز است.»

کنار آمدن با اشتباهات
او درباره اشتباهات دروازه‌بانی هم گفت: «زمانی که می‌خواهید کار خود را انجام دهید، نمی‌پذیرید که اشتباه کنید. من زمانی که اشتباه می‌کنم بسیار خودم را نقد می‌کنم اما تنها در پایان بازی. در جریان بازی به کارم ادامه می‌دهم و متمرکز می‌مانم، چون در غیر این صورت رشته کار از دستم در می‌رود اما پس از بازی عملکردم را ارزیابی می‌کنم.»
قدرت روانی دروازه‌بان‌ها
از جیجی یک بار سوال شد که چه توصیه‌ای برای دروازه‌بان‌های جوان دارد و او گفت: «اینکه به سراغ کار دیگری بروند.» بوفون حالا می‌گوید: «منظورم این بود که شما اگر فردی قوی نباشید نمی‌توانید دروازه‌بان شوید. اگر شخصیت شما طوری است که تحت تاثیر قضاوت‌ها و انتقادات قرار می‌گیرید، بهتر است دروازه‌بانی را کنار بگذارید. این کار از نظر روانی بسیار پیچیده است و اگر فرد شکننده‌ای هستید، بهتر است که دور از دروازه‌بانی باشید. شما یا خیلی قوی هستید یا اینکه کاملا بی‌خیال هستید و به مسوولیت‌هایتان آگاه نیستید.»
مترجمی که در اتاق بود به بوفون گفت که فابین بارتز در دسته دوم قرار می‌گیرد و بوفون جواب داد: «او وانمود می‌کرد که متعلق به دسته دوم است!»

دلیل ماندن در یوونتوس
بوفون همچنین گفت که چرا پس از ماجرای کالچوپولی در یوونتوس باقی ماند و به تیم دیگری نرفت.
بوفون تازه با ایتالیا فاتح جام جهانی شده بود که اعلام شد یوونتوس به سری ب سقوط کرده است. بوفون می‌توانست به باشگاه‌های بسیاری برود اما ترجیح داد در یوونتوس بماند. او با این تیم قهرمان سری ب شد و در پایان همان فصل به سری آ بازگشت.
بوفون گفت: «در فوتبال، شما می‌توانید پیامی از وفاداری خود را به طرفداران بدهید. شما می‌توانید به طرفداران بگویید: در روزهای سخت، من کنارتان هستم. ما برای شهرت، پول، جام و چیزهای بسیاری بازی می‌کنیم اما همچنین خوب است که حس تعلق را هم داشته باشیم.»

ماجرای تمسخر سرود ملی فرانسه
بوفون پیش از پیوستن به پی‌اس‌جی هم وجهه خوبی در فرانسه داشت. پیش از یک بازی ایتالیا و فرانسه، طرفداران ایتالیا سرود ملی فرانسه را با سوت و با حالت تمسخرآمیزی می‌خواندند که بوفون از آنها خواست دست از این کار بردارند.
بوفون می‌گوید: «من هرگز از روی حساب و کتاب کاری نمی‌کنم. به همین دلیل است که گاهی به دردسر می‌افتم. در لحظات خاصی، چیزی را در سر و در قلبم حس می‌کنم و به آن عمل می‌کنم. در بازی، طرفداران داشتند «لا مارسیز» را با سوت می‌زدند و حس کردم که باید کاری انجام دهم. من هم می‌خواستم به فرانسه و ملتش احترام نشان دهم و هم اینکه می‌خواستم از ایتالیا دفاع کنم و بگویم که مردم کشورم اینگونه دست به تمسخر نمی‌زنند. من تاریخچه کشورم را می‌شناسم. من می‌دانم که سرود ملی ایتالیا چه ارزش‌هایی را در بر دارد و خاطرات تراژدی‌ها و افرادی که برای ایتالیا جان داده‌اند در آن آمده است. من خودم یک پدربزرگ داشتم که در جنگ جهانی اول درگذشت. من نمی‌خواستم کسی فکر کند که ایتالیایی‌ها دارند به سرود ملی یک کشور دیگر بی‌احترامی می‌کنند.»
منبع: فوتبال ایتالیا