در میان روستای آرام سانکیندویی، بخشی از استان سیچوان در چین، مصنوعات جالب توجهی کشف شد که بلافاصله توجه جهانیان را به خود جلب کرد و از آن زمان تا کنون تاریخ تمدن چینی را بازنویسی کرده است.
دو حفره بزرگ زیر زمین که شامل هزاران آثار طلایی، برنز، یشم، عاج و ظروف سفالین بود که به صورت عجیبی از زیر زمین سربرآورد و شبیه چیزهایی که تاکنون در چین یافت شده است، نبود. کشفیات پیش از آن که باستان شناسان متوجه شوند که آنها به فرهنگ قدیم چین بین ۳ هزار تا ۵ هزار سال پیش برمیگردد، یافت شد.
این کشفها به بهار سال ۱۹۲۹ زمانی که یک کشاورز در حال حفر یک چاه بود و موفق به کشف آثاری از جنس یشم شد، برمیگردد. این اولین نشانهای از کشف یک پادشاهی باستانی مرموز در چین بود. نسلی از باستان شناسان چینی برای پیدا کردن این منطقه بدون موفقیت تا سال ۱۹۸۶ در حال تحقیق بودند. سپس کارگران به طور تصادفی حفرههای حاوی هزاران مصنوعات شکسته و سوزانده شده را که به دقت دفن شده بودند، یافتند.
کشف این آثار، راه را برای فتنه و شورش باز کرد. اشیای موجود در چالههای قربانگاه شامل مجسمههای حیوانی و ماسک با گوشهای اژدها، دهان باز و دندان با حالت پوزخند، سر انسان مانند با ماسک طلایی پرداخت شده؛ حیوانات تزئینی از جمله اژدها، مارها و پرندگان؛ یک گرز بسیار بزرگ، یک محراب قربانی، یک درخت برنزی ۴ متری بلند،تبرها، لوحهها، حلقهها، چاقوها و صدها مورد منحصر به فرد دیگر. در میان مجموعه نیز بزرگترین و بهترین برنز جهان به شکل انسان به اندازه ۲٫۶۲ متر وجود داشت.
با این وجود، برجسته ترین یافتهها به دهها ماسک برنزی بزرگ و (مجسمه هایی به شکل) سر اختصاص یافته بود که به شکل انسانی با چشمهای بادام شکل، بینیهای راست، چهرههای مربع و گوشهای عظیم ساخته شده بودند و ویژگیهای مردم آسیایی را نشان نمیدادند.
با استفاده از روش رادیو کربن مشخص شد که این آثار هنری به قرن ۱۱ تا ۱۲ قرن پیش از میلاد برمیگردد. برنزها با استفاده از فنآوری ریخته گری پیشرفته ساخته شده بودند. در این روش با اضافه کردن سرب به ترکیبی از مس و قلع و (تولید) مواد محکمتر میتوان اشیای بزرگتر و سنگینتری مانند مجسمه انسان به ارتفاع ۴ متر ساخت.
برخی از ماسکها خیلی بزرگ بودند : یکی از بزرگترین آنها ۱٫۳۲ متر و عرض و ۰٫۷۲ متر ارتفاع داشت و یکی از بزرگترین ماسکهای برنزی یافت شده بودند. سه تا از بزرگترین ماسکها دارای ویژگیهای فوق العاده و متمایز از تمام مصنوعات سانکیندویی ساخته شده که با گوشهای حیوانی، چشمهایی که به طرز خارقالعاده قرار گرفته و یک بدنه بزرگ را نشان میدهد.
محققان برای یافتن سبک هنری که در تاریخ هنر چینی کاملا ناشناخته بود شگفت زده شدند. سبک هنری مبنای آن تاریخ و مصنوعات تمدن رودخانه زرد بوده است.
کشف تماشایی سانکیندویی در سال ۱۹۸۶، سیچوان را به نقطه کانونی مطالعات چین باستان تبدیل کرد. مصنوعات باستانی موجود در این دو چاله به سلسله « شان » در اواخر هزاره دوم پیش از میلاد، زمانی که جامعه متمدن اولیه در دره رودخانه زرد در شمال چین، هزاران مایل دورتر از سیچوان شکوفا شد، تعلق داشت.
تاکنون در جای دیگری چنین اکتشافاتی یافت نشده است و در سایت سانکیندویی کتیبهای که بتواند فرهنگ آن زمان را توضیح دهد، وجود ندارد. این تمدن ظاهرا تمدن متمایز برنز است که در متون تاریخی ثبت نشده و پیش از این هم ناشناخته بوده است. این کشف باعث شد که تمدن مرکزی و منحصربه فرد شمال چین درک شود و وجود سنتهای مناطقی که سیچوان به وضوح یکی از مشخصترین آنها بود، به رسمیت شناخته شود.
فرهنگی که این آثار را تولید میکند، در حال حاضر به عنوان فرهنگ سانکیندویی شناخته میشود و باستان شناسان آن را به قلمرو پادشاهی شو ارتباط میدهند. مصنوعاتی که در این سایت پیدا شدهاند به پادشاهان افسانهای آنها ارتباط دارد.