بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون -برخی داروها می‌توانند به مو و ناخن آسیب بزنند و باعث تغییر رنگ و شکل ناخن‌ها یا تغییر رنگ و بافت مو و حتی ریزش آن شوند. در صورتی که این داروها را مصرف می‌کنید، بهتر است به عوارض آنها توجه داشته باشید و با مشاهده هر نوع عارضه شدیدی با پزشکتان مشورت کنید تا نوع دارو یا دوز مصرفی را تغییر دهد یا مراقبت‌هایی را به کار ببندید تا بتواند تا جای ممکن از بروز عوارض پیشگیری کند.
ضدسرطان‌ها
بسیاری از داروهایی که معمولا در طول شیمی‌درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند، می‌توانند روی مو اثر منفی بگذارند. یکی از این داروها که معمولا برای درمان سرطان پستان تجویز می‌شود، بیش از بقیه، عامل ریزش موست و گاهی به همین دلیل باعث آزار بیماران می‌شود. داروی دیگری به نام بی‌سولفان که در درمان برخی تومورهای مغزی و نخاعی عمدتا در کودکان مورد استفاده قرار میگیرد، در ۱ تا ۲ درصد موارد می‌تواند باعث ریزش و عدم رویش مجدد مو شود. بسیاری از دیگر داروهای شیمی‌درمانی نیز می‌توانند عامل ریزش موی محدود شوند اما بعد از اتمام دوره درمان معمولا موها مجددا رشد خواهند کرد. دلیل این ریزش مو، تشابه تکثیر سلول‌های مو و سلول‌های سرطانی است. یعنی داروهای ضدسرطان روی هر دوی این سلول‌ها اثر مشابهی می‌گذارند.
برخی از داروهای شیمی‌درمانی می‌توانند برای پوست و مو و ناخن عوارض دیگری نیز داشته باشند و باعث بروز تغییراتی در ناخن شوند که با درد، قرمزی و جدا شدن ناخن از بستر همراه است. برخی از پزشکان توصیه می‌کنند از دستکش‌های سرد در طول مصرف این داروها استفاده کنید. استفاده از دستکش هنگام انجام کارهای روزانه و استفاده نکردن از ناخن مصنوعی می‌تواند تا حد زیادی موثر باشد. بعد از اتمام درمان نیز معمولا ناخن‌ها به حالت قبل برمی‌گردند.
اینترفرون
این دارو عمدتا برای معالجه بیماران مبتلا به هپاتیت‌سی تجویز می‌شود و نه‌تنها می‌تواند عامل تغییر رنگ مو و بافت آن باشد و موها را مجعد کند، بلکه گاهی عامل ریزش مو نیز می‌شود. البته شدت ریزش موی آن به حد آسیبی نیست که در پی مصرف داروهای شیمی‌درمانی، مو و ناخن دچار آن می‌شوند.
داروهای هورمونی
داروهای پیشگیری از بارداری، تستوسترون و استروژن آنابولیک به دلیل اینکه حاوی هورمون هستند، می‌توانند به موها آسیب بزنند. قرص‌های نسل ۱ و ۲ که حاوی هورمون پروژسترون هستند نیز می‌توانند عامل ریزش مو باشند. قرص‌های نسل سوم عوارض کمتری بر مو می‌گذارند. تستوسترون و استروییدهای آنابولیک از طرفی می‌توانند عامل افزایش رشد موهای زائد دست و پا باشند. اثر این داروها با قطع مصرف از بین می‌رود و موها مجددا رشد خواهند کرد. کورتیکویید‌ها هم در برخی افراد می‌تواند زمینه‌ساز زیرش موی سکه‌ای یا سراسری باشد.
برخی از داروهای پرمصرف
داروهای ضدافسردگی، ضدانعقادها، داروهای ضدفشارخون، ضدالتهاب‌ها، داروهای ضدتشنج، ضدالتهاب‌های غیراستروئیدی، داروهای درمان‌کننده تیرویید و مهار‌کننده‌های بتا، داروهای کاهنده کلسترول و داروهای ضدمالاریا و برخی دیگر از داروهای شایع هم می‌توانند باعث ریزش مو یا تغییر رنگ و بافت و ساختار مو شوند. در صورتی که بعد از چند هفته یا ماه مصرف این داروها دچار تغییراتی در مو شدید با متخصص مشورت کنید.
تتراسایکلین یکی از این داروهاست که برای درمان آکنه و برخی عفونت‌ها تجویز می‌شود اما می‌تواند باعث افزایش حساسیت پوست به نور آفتاب و سفید شدن ناخن‌ها و به ندرت جدا شدن ناخن از بستر ناخن شود. بهترین کار این است که هنگام مصرف این داروها تا جای ممکن از مواجهه مستقیم با نور خورشید خودداری کنید و از کرم ضدآفتاب برای پوست و لاک‌های تیره برای ناخن یا از دستکش استفاده کنید تا اشعه ماورای بنفش خورشید تاثیر کمتری بر پوست بگذارد. این داروها همچنین می‌توانند عامل ریزش مو و تغییر رنگ یا ساختار مو باشند.
داروهای فشارخون و آرتریت
گروهی از داروهای فشارخون می‌توانند باعث تشدید بیماری پسوریازیس شوند و عامل بدشکلی‌های ناخن و تغییر رنگ و ضخیم شدن ناخن و جدا شدن آن از بستر باشند.
داروهای مهار‌کننده‌های پروتئاز که برای مبتلایان به ایدز یا در طول شیمی‌درمانی تجویز می‌شوند نیز می‌توانند عامل تغییر رنگ ناخن و پدیدار شدن خطوط قهوه‌ای روی آن شوند. داروهای ضدمالاریا که برای درمان برخی عفونت‌های التهابی پوست و التهاب مفاصل در لوپوس یا آرتریت روماتویید تجویز می‌شوند نیز می‌توانند همین عارضه را دنبال داشته باشند.
ایزوترتینوئین
ایزوترتینوئین یکی از موثرترین داروهای ضدآکنه است که گاهی در درمان آکنه‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک مورد استفاده قرار میگیرد و مصرف این داروها باعث نازک شدن و قرمز شدن پوست سر انگشتان می‌شود و احتمال فرو رفتن ناخن در گوشت و بروز التهاب را بیشتر می‌کند. در چنین شرایطی گاهی پزشک دوز مصرفی دارو را کاهش می‌دهد.
