سایت بدون – این ضرب المثل در مورد آدم های ظالم، بد طنیت و بدکار به کار می رود
ریشه این ضرب المثل به جنگ احد برمی گردد و داستان هند زن ابوسفیان است
هِند دختر عُتْبَه مادر معاویه، را یکی از زیباترین و در عین حال زیرک ترین زنان عرب می دانستند
عتبه بن ربیعه، پدر، شیبه، عمو و ولید، برادر هند در جنگ بدر کشته شده بودند از اینرو هند پس از جنگ بدر، از خونخواهی کشتگان قریش در بدر سخن میگفت و قریش را به جنگ با مسلمانان ترغیب میکرد.
این اتفاق در جنگ احد افتاد
هند در جنگ احد حضور یافت، در میان سپاه مکه ایستاد و آنان را به جنگ با مسلمانان ترغیب میکرد هند در ترغیب مشرکان این ابیات را خواند: «ما دختران ستاره صبحگاه هستیم. اگر پیروزمندانه پیشروی کنید، آغوش میگشاییم و بسترها میگسترانیم. اگر به میدان نبرد پشت کنید، ما نیز از شما دوری میکنیم».
هند، در جنگ احد، غلامی حبشی به نام وحشی را مأمور کرد که یکی از سه نفر پیامبر اسلام، علی بن ابیطالب و یا حمزه بن عبدالمطلب را بکشد.
در جنگ احد جناب حمزه سیدالشهداء عموی پیامبر نزدیک به سی نفر را کشت، بعد خود شهید شد
حشی در کمین نشست، خنجر و نیزه بر او وارد کرد و او را کشت. طبق وعده هند، وحشی شکم حمزه را پاره کرد و جگر او را به نزد هند آورد. او جگر را بدندان گرفت اما نتوانست آنرابخورد؛ از این جهت به هند جگر خوار معروف شد.
او آنقدر به این کار زشت خود مباهات میکرد که در میان مردم راه میرفت و این شعر را میخواند: «شفیت من حمزه نفسى بأحد/ حتى بقرت بطنه عن الکبد» به این معنی که «داد خود را از حمزه در احد گرفتم، چندان که جگرش را از جگرگاه شکافتم.»
پس هند هر زیوری که داشت به وحشی داد و خودش بالای جسد حمزه آمد و از کینه جوئی ، گوش و دماغ و لب حمزه را برید و همانند گردن بند درست کرد تا به مکه ببرد و به زنان قریش نشان بدهد، و زنان دیگر هم به تقلید از او اجساد شهدای دیگر را مثله کردند.
پیامبر هند را به جهت به دندانگرفتن جگر حمزه «آکلَهَ الْأَکبَاد» به معنای جگرخوار نامید. فرزندانش را نیز فرزند زن جگرخوار (ابْن آکلَه الْأَکبَاد) میخواندند.در زیارت عاشورا نیز یزید به عنوان پسر «آکله الاکباد» معرفی شده است.