آیا واقعا بعضی‎ها می ‏توانند با صدای شان شیشه بشکنند؟

شبیه یک شوخی بی‎مزه به نظر می‏رسد که یک نفر بتواند با جیغ خود شیشه‎ای را بشکند. احتمالا با دیدن این صحنه‎ها توی فیلم‏های علمی-تخیلی یا پویانمایی ها یک پوزخند می‌زنید که «برو بابا مگه ما بچه‎ایم این خز بازی‎ها چیه؟». اگرچه قضیه کمی بودار به نظر می‎رسد ولی واقعیت دارد. صدا هم مانند الکتریسیته، شکلی از انرژی است. وقتی موج صدا به جسم مشخصی می‎رسد، خرده های تشکیل‌دهنده آن را حرکت می‌دهد و باعث لرزش و ارتعاش آن‎ها می‎شود.  یک نمونه از ارتعاش ایجادشده در اجسام را می توانید در یک ضبط صوت روشن ببینید و احساس کنید. وقتی باند صدا یا ضبط صوت را روشن می‎کنید، می‎بینید که توری روی بلندگوی آن درحال لرزش است. در هر جسمی فرکانس*  شدیدی وجود دارد که وقتی شیء درمعرض موجی با آن فرکانس قرار بگیرد شروع به لرزیدن و ارتعاش می‎کند. اگر شخصی بتواند صدایی با این فرکانس تولید کند می‏تواند یک شیشه را بشکند. بعضی از خواننده‎های اپرا به دلیل شدت و نوع فرکانس صدای‏شان می‏توانند بدون هیچ زحمتی شیشه‌ها را خرد کنند. در کنار فرکانس صدا، شدت صوت هم باید آن‎قدر زیاد باشد که بتواند ساختار یک شیشه را بلرزاند و درنهایت باعث شکستن و فروریختن آن شود. صدای تمرین‌دیده راحت‎تر شیشه‌‏ها را می‌شکند. در برنامه‌‏های تلویزیونی بعضی از کشورها مسابقه عجیبی برای شکستن شیشه با فریاد وجود دارد؛ بنابراین، شکستن شیشه با صدا واقعیت دارد ولی به شرط این‌که خواننده بتواند صدای خود را در فرکانس خاصی تنظیم کند.    *فرکانس تعداد عبور موج‎هایی است که در واحد زمان یک ثانیه از یک نقطه عبور می‎کنند.