تئاتر «برادوی» چطور به فوتبال انگلیس صدا آورد؟/ از بینوایان تا لیدز


سایت بدون – معمولاً ارتباط چندانی بین فرهنگ هواداری فوتبال و دنیای تئاتری «بینوایان» و «مری پاپینز» وجود ندارد اما در این دوران اتفاقات بی‌سابقه، این دو در لیگ چمپیونشیپ با هم جمع شده‌اند تا جو و فضای استادیوم‌های پر از جمعیت را در زمین‌های بدون تماشاگر بازآفرینی کنند.
به دلیل پروتکل‌های بهداشتی ناشی از شیوع ویروس کرونا که شرط لازم برای بازگشت فوتبال به جامعه بوده، همه بازی‌ها در انگلیس و اروپای غربی در مقابل جایگاه خالی تماشاگران برگزار می‌شود. کمپانی‌های تلویزیونی به بینندگان خود امکان تماشای زنده بازی‌ها با یا بدون صدای پیش ضبط شده تماشاگران را می‌دهند اما در چمپیونشیپ که رده دوم فوتبال انگلیس بعد از لیگ برتر محسوب می‌شود، باشگاه‌ها مجاز هستند که جو حضور تماشاگران را در زمین بازآفرینی کنند و صدای تماشاگران از طریق بلندگوها در جریان بازی پخش می‌شود. تا به حال تنها کویینز پارک رنجرز از این فرصت استفاده کرده اما صدرنشین لیگ، لیدز هم موافقت کرده و قرار است در بازی سه‌شنبه برابر لوتون، ورزشگاه الند رود با صدای ۳۰ هزار هوادار غایب پر شود.
این ایده ابتدا از سوی دو طراح صدا در «اتوگراف» که یک کمپانی صداگذاری در تئاتر است و ۵۰ سال است که در بزرگترین نمایش‌های برادوی و وست‌اند لندن همکاری کرده است اما از آنجا که سالن‌های تئاتر هم به خاطر ویروس کرونا موقتاً بسته شده‌اند، آنها از تجربه و خبرگی خود در فوتبال استفاده می‌کنند.
لوک سوافیلد از اتوگراف به ESPN می‌گوید: «بیشتر کارکنان ما بیکار شده‌اند چون عمده کار ما در تئاتر است، نمایش‌های وست‌اند، تورهای بریتانیا و خیلی از نمایش‌های اروپایی و جهانی. ما برای کار بسیار زیاد برنامه‌ریزی و جذب نیرو می‌کنیم. ما در پروژه‌های خیلی مهمی مثل هملت، بینوایان، شیرشاه، مری پاپینز و گارسن در وست‌اند و برادوی کار کرده‌ایم اما وقتی سالن‌های تئاتر در اسفند تعطیل شد ما هیچ درآمدی و راهی برای کسب آن نداشتیم بنابراین تلاش می‌کنیم تا خودمان را مشغول و باانگیزه حفظ کنیم هرچند این یکی فقط به خاطر عشق و سرگرمی بود. ما طرفداران فوتبال زیادی در این کمپانی داریم و این عشق همه ما است بنابراین وقتی یکی از همکارهایم، یان دیکینسون این ایده را مطرح کرد که می‌توانیم برای مسابقات فوتبال در استادیوم‌های خالی افکت‌گذاری کنیم، مورد توجه قرار گرفت. ابتدا سیستم صدای محیطی ۳۶۰ درجه را استفاده می‌کردیم بعد یک سطح کنترل برایش تعریف کردیم که روی یک آی پد قابل اجرا است و حس اجرای یک میکس فوق‌العاده در نمایش را دارد. در بازی QPR برابر بارنزلی در لوفتوس رود از آن استفاده کردیم و کار خیلی خوبی شد. برای نخستین مسابقه زنده واقعاً رضایت بخش بود و بازخوردهای خیلی مثبتی از مدیریت باشگاه دریافت کردیم.»
جان اسکات، مدیر تیم کویینز پارک رنجرز اعتراف کرد، ایده پمپاژ صدای هواداران به استادیوم خالی را از تماشای فوتبال آلمان در ماه گذشته گرفته: «وقتی در بازگشت بوندس لیگا مسابقات را تماشا می‌کردم و صدای مصنوعی را در حال پخش شنیدم، به این فکر کردیم که صدای ایجادشده در ورزشگاه می‌تواند از نظر روانی به بازیکنان کمک کند و این با بازی در استادیوم خالی از تماشاگر و ساکت قابل مقایسه نیست. هدف ما این بود که بازیکنان و کادر فنی تیم تا جایی که ممکن است در یک جو طبیعی قرار بگیرند و شرایط خاص فعلی تأثیر منفی روی روند آماده‌سازی‌شان نگذارد. بعد از چند تست، مربی، مدیر ورزشی و دیگر اعضای کلیدی تیم همه موافق بودند با اضافه کردن صدا به آسانی می‌شود باور کرد سکوها پر از تماشاگر است. تا به حال همه واکنش‌ها مثبت بوده.»
اتوگراف با عملکرد خوبی که داشته در جریان تست صدا و همچنین در یک مسابقه تمرینی نظر مساعد مربی معروف لیدزیونایتد، مارچلو بیلسا و بازیکنانش را جلب کرده و مجوز اجرای برنامه‌اش در این باشگاه را به دست آورده. هر چند بر اساس قوانین لیگ انگلیس، آنها اجازه ندارند در جریان مسابقه‌ای که از تلویزیون پخش می‌شود، از این سیستم استفاده کنند.
سوافیلد که خود هوادار واتفورد است، می‌گوید این کمپانی تمام تلاشش را کرده تا صدای جمعیت ایجادشده منطبق بر واقعیت و اصیل باشد و مستقیماً به دو تیمی که در حال مسابقه دادن هستند، مرتبط باشد. او ادامه می‌دهد: «ما با یک سایت شعارهای هواداری با عنوان Fanchants. com هم همکاری کرده‌ایم و از آرشیو آنها که ۲۶ هزار شعار هواداران فوتبال از سراسر جهان را دارند، استفاده کرده‌ایم تا شعارهای دقیق هر تیم را برای خودش به کار ببریم. ما واقعاً خیلی سخت کار کردیم تا هر نوع صدای ناهمگون و مزاحمی که در این آرشیو وجود دارد را از بین ببریم، صداهایی مثل سوت داوران، صدای ضربه خوردن توپ و هر صدای دیگری. باید واقعاً تمیزش می‌کردیم و بعد مورد استفاده قرار می‌دادیم.»
سوافیلد سپس به توضیحاتی در مورد سیستم کارش پرداخت: «سیستم ما به آسانی قابل کنترل است. وقتی به لیدز رفتیم تا در جریان یک مسابقه تمرینی صداها را تست کنیم، بازیکنان از ما خواستند صدایش را کم کنیم چون می‌خواستند حرف‌های مربی را بشنوند. ما با راهنمایی باشگاه‌ها کارمان را بهتر انجام می‌دهیم. سیستم می‌تواند صدای ۳۰ هزار را تولید کند، می‌توانیم صدا را تا آخر بالا ببریم که این برای شرایط خاصی است اما در عین حال به راحتی قابل مهار و کنترل است. معمولاً استادیوم‌ها از سیستم صوتی خوبی برخوردار هستند اما بیشتر آنها فقط مربوط به اطراف زمین هستند چون برای تماشاگران طراحی و ساخته شده‌اند. بنابراین ما سیستم صدای محیطی را طراحی و عملیاتی کردیم که در آن اسپیکرها روی صندلی‌ها تعبیه می‌شوند در حالی که سرشان به سمت قسمت بالای استادیوم است و به این شکل صدا انعکاس پیدا می‌کند و چنان حسی به وجود می‌آورد که گویا هواداران روی صندلی‌ها نشسته و با فریاد تیمشان را تشویق می‌کنند. در روزهای مسابقه، دو اپراتور داریم یکی برای دکمه صحنه‌های حساس و گل‌ها و دیگری برای شعارهای مختلف باشگاه و مسائل مربوط به باشگاه‌ها.»
سؤال مهم اینجا است که آیا این یک تجربه زودگذر است یا چیزی است که می‌تواند به صورت همیشگی و با عادی شدن شرایط هم مورد استفاده قرار گیرد؟ سوافیلد می‌گوید: «موزیک و صدا در ورزش‌های آمریکایی و قبل از هر لحظه تعیین کننده‌ای بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد. من مطمئن نیستم که بخواهیم چنین اتفاقی در فوتبال رخ دهد اما این سیستم در زمانی که هواداران نیستند یا به طور قابل توجهی کاهش یافته‌اند، قابل استفاده است هرچند خیلی مهم است که فضا را تا حد امکان واقعی جلوه دهیم. ما فقط می‌خواهیم به همه اطمینان دهیم کارمان واقعی و درست است.»

نویسنده:مارک آگدن
منبع: ESPN

مطلب پیشنهادی

ریشه و داستان ضرب المثل «آش و لاش»

سایت بدون – آش یک ماده غذایی است که همه اجزای آن از هم جدا …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *