سایت بدون-مارایا شاراپوا تنیسور ۳۲ ساله روس و زن شماره یک سابق تنیس جهان در سن ۳۲ سالگی اعلام بازنشستگی کرد. شاراپوا یکی از معدود زنانی است که هر چهار گرانداسلم بزرگ دنیای تنیس را برده است. سال ۲۰۰۳ او برای نخستین ‌بار فصل حرفه‌ای تنیس را تجربه کرد و خیلی زود توانست خودش را به جمع ۵۰ تنیسور برتر جهان برساند. او در سال ۲۰۰۵ توانست بعد از قهرمانی در تنیس ویمبلدون به صدر جدول بهترین تنیسورها برسد در حالی که تنها ۱۸ سال سن داشت. بعد از آن او موفق شد در سال ۲۰۰۶ فاتح یو اس اوپن شود اما در سال ۲۰۰۷ اولین مصدومیت شاراپوا از ناحیه شانه رخ داد و باعث شد او از جمع پنج نفر برتر خارج شود. بعد از مصدومیت ماریا در سال ۲۰۰۸ فاتح اوپن استرالیا شد و به صدر تنیسورها بازگشت ولی همان سال برای بار دوم از ناحیه شانه آسیب دید. او در سال ۲۰۰۹ عمل جراحی را پشت سرگذاشت و در سال ۲۰۱۱ به جمع ۱۰ نفر برتر بازگشت. در سال ۲۰۱۲ اوپن فرانسه و نقره المپیک را برد و در سال ۲۰۱۳ برای سومین بار از ناحیه شانه مصدوم شد. در سال ۲۰۱۴ و پس از بازگشت از مصدومیت برای دومین بار فاتح اوپن فرانسه شد. در سال ۲۰۱۵ شاراپوا به فینال اوپن استرالیا رسید اما شکست خورد و از همان موقع به بعد بدبیاری‌های او آغاز شد.

در سال ۲۰۱۶ این تینسور جنجالی و محبوب که قراردادهای تبلیغاتی سنگینی با شرکت نایکی داشت به دلیل مثبت اعلام شدن آزمایش دوپینگش به مدت دو سال از شرکت در مسابقات محروم شد. البته او همیشه بر این نکته تاکید داشت که ندانسته از ماده ممنوعه ملدونیم استفاده کرده است. این ماده در سال ۲۰۱۶ ممنوع اعلام شده بود اما وادا اعلام کرد در ۵ نامه به شاراپوا هشدار داده است که این ماده به مجموعه داروهای ممنوعه اضافه شده است. بعد از دو سال محرومیت و بازگشت، شاراپوا در سال ۲۰۱۸ خودش را به جمع ۲۵ تنیسور برتر دنیا رساند اما باز هم مصدومیت کهنه به سراغش آمد و او در هشتصدمین مسابقه حرفه‌ای‌اش خانه‌نشین شد. او در سال ۲۰۲۰ و در مسابقات تنیس اوپن استرالیا در همان مراحل ابتدایی حذف شد و احتمالا همان موقع به این نتیجه رسید که باید از دنیای قهرمانی کنار برود. شاراپوا در مجموع دوران حرفه‌ای‌اش ۸۱۶ مسابقه تنیس را برگزار کرد و موفق شد در ۷۹ درصد آن به پیروزی دست پیدا کند. همچنین او ۱۰ فینال گرانداسلم را تجربه کرد که در ۵ فینال موفق به کسب عنوان قهرمانی شد. یکی از ویژگی‌های جالب این تنیسور دو دست بودن او به حساب می‌آمد. به این شکل که گر چه او راست دست به حساب می‌آمد اما به خوبی می‌توانست با دست چپ ضربات بک‌هند را روانه زمین حریف بکند. در مدت زمان فعالیت او، به واسطه زیبایی چهره‌اش معمولا در صدر اخبار قرار می‌گرفت و هر روز خبر نامزد شدن او با یکی از تنیسورهای برتر مردان به گوش می‌رسید که البته در حد همان شایعه هم باقی می‌ماندند. این تنیسور در مقاله‌ای که برای
Vogue and Vanity Fair در مورد خداحافظی‌اش نوشته است می‌گوید: «شما چطور تنها زندگی‌ای که تاکنون شناخته‌اید را پشت سر می‌گذارید؟ چگونه می‌توانید از زمینه‌ای که در آن آموزش دیده‌اید وقتی که تنها دختر بچه‌ای کوچک بودید، دور شوید؟ از بازی‌ای که شما عاشق آن هستید؟ چیزی که اشک‌ها و شادی‌های ناگفتنی را برای شما به ارمغان آورده است. ورزشی که در آن خانواده‌ای پیدا کردید. به همراه هوادارانی که ۲۸ سال پشت سر شما ایستاده بودند. من برای این خیلی تازه‌کارم. خواهش می‌کنم مرا ببخشید. تنیس! من می‌گویم خداحافظ.»

شاراپوا در ادامه می‌نویسد: «من تمام زندگی‌ام را به تنیس دادم و تنیس به من زندگی داد. هر روز دلم برای آن تنگ خواهد شد. تمرین و روال روزمره خود را از دست خواهم داد. صبح زود از خواب بیدار شدن در حالی که تلاش می‌کنم کفش پای راستم را در پای چپم کنم و بالعکس. بستن در زمین تمرین قبل از اینکه اولین توپ روزم را بزنم. تیمم، مربیانم و همه! دلم برای اینها تنگ خواهد شد. دلتنگ لحظاتی که با پدرم روی نیمکت تمرین نشسته بودم خواهم شد. آن کسی که به من فشار آورد تا بهترین باشم. اکنون که به گذشته نگاه می‌کنم می‌فهمم تنیس کوه من بوده است. مسیری پر از دره‌ها و مسافت‌های پر از سیلاب. اما نمایی که از اوج دارد باورنکردنی است. بعد از ۲۸ سال و ۵ عنوان گرانداسلم، حالا آماده فتح قله‌ای دیگرم. مسیری جدید و متفاوت. این تعقیبی بی‌وقفه برای رسیدن به پیروزی‌هاست. این هرگز کم نخواهد شد. مهم نیست چه چیزی در پیش است. من همان تمرکز، همان اخلاق کاری و تمام درس‌هایی که در طول زندگی آموخته‌ام را اعمال خواهم کرد. در این میان چند چیز ساده وجود دارد که من واقعا منتظر آن هستم. وقت گذراندن با خانواده، ماندن پیش آنها به مدتی بیش از یک قهوه صحبگاهی، استراحت غیرمنتظره آخر هفته. شرکت در تمرین‌های مورد نظرم. (سلام کلاس رقص!) تنیس جهان را به من نشان داد و نشان داد من از چه ساخته شده‌ام. اینکه چگونه خودم را آزمایش کنم و چگونه رشد خود را اندازه بگیرم. بنابراین تحت هر شرایطی من برای فصل بعدی زندگی‌ام کوه بعدی را انتخاب خواهم کرد. من همچنان در مسیر خواهم بود، همچنان صعود می‌کنم و در حال رشد می‌مانم.»