بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – مهدی قایدی در دومین بازی ملی خود دروازه بوسنی را باز کرد. گلی که حالا او را در صف اول مدعیان بازی در ترکیب اصلی تیم ملی قرار می‌دهد. قایدی در شرایطی موفق شد دروازه بوسنی را باز کند که دقایق طولانی روی نیمکت بود و اسکوچیچ برحسب آنکه شاید علی قلی‌زاده به واسطه بازی در اروپا در آمادگی بیشتری قرار دارد، به این بازیکن میدان داد اما قلی‌زاده از این فرصت بهره‌ای نبرد تا نوبت به مهاجم ریز نقش استقلال برسد و از این مجال نهایت بهره را ببرد. قایدی که دقیقه ۸۲ وارد میدان شده بود در واپسین دقایق موفق شد روی پاس در عمق تروتمیز سعید عزت‌اللهی دروازه بوسنی را با یک شوت دقیق پای چپ باز کند. گلی که بی‌شباهت نبود به گل‌هایی که در لیگ برای استقلال به ثمر می‌رساند. گلی برخاسته از نبوغ ذاتی، دید عالی و در اوج خونسردی. این گل به حدی مهم بود که حتی فدراسیون فوتبال نیز تصویری از مهاجم استقلال در کنار اسکوچیچ منتشر کرد و او را به واسطه گلزنی در دومین بازی ملی خود ستود. به واقع حرکت زیبای مهدی جای تحسین هم دارد و آنها که او را مورد توجه قرار داده‌اند حتماً آگاهند که قایدی با ظرفیت‌های خود حتی می‌تواند گره‌های مرحله گروهی را باز کرده و ایران را از این مرحله حساس که چیزی به حذف از آن باقی نمانده، به سلامت عبور دهد. بازی تازه شروع شده است تیم ملی مهاجمانی دارد که غالباً در لیگ‌های اروپایی بازی می‌کنند. نام‌آشنا‌ترین آنها که اغلب در رأس پیکان هجومی تیم ملی دیده می‌شوند سردار آزمون و مهدی طارمی هستند. دو عنصری که به واقع در سال‌های اخیر بار سنگین گلزنی در بازی‌های گوناگون را به دوش کشیده‌اند. در کنار آنها باید از کریم انصاری‌فرد نیز یاد کرد. مهاجمی که همواره عصای دست مربیان تیم ملی بوده و تلاش کرده بهترین نمایش را از خود برجا بگذارد. به جز این نام‌ها علیرضا جهانبخش هم عطش بسیاری در گلزنی دارد و به رغم آنکه بیشتر در پست‌های کناری و کمی عقب‌تر از مهاجمان به کار گرفته می‌شود اما در فاز گلزنی موفق بوده است. این اسامی در سال‌های اخیر بیشترین آمار گلزنی تیم ملی را به خود اختصاص داده‌اند. البته باید نام مسعود شجاعی و اشکان دژاگه را هم در صف این مردان قرار داد، مردانی که دیگر در صف ملی‌پوشان دیده نمی‌شوند. ظهور قایدی اما خلأ این نام‌ها را در آینده‌ای نه چندان دور از تیم ملی دور خواهد کرد و بعید است که مهدی با این ظرفیت‌ها در خط حمله تیم ملی به گلزنی و تأثیرگذاری ادامه ندهد. سریع مثل خداداد، تکنیکی مانند کریمی مهدی قایدی به لحاظ شکل بازی در دنیای فوتبال هم کم‌نظیر است و به قطعیت می‌توان گفت در فوتبال ایران هرگز چنین بازیکنی ندیده‌ایم. قایدی از فیزیکی خاص بهره می‌برد که خیلی‌ها را به یاد بازیکنان جنوب شرق آسیا می‌اندازد اما تفاوت آشکار او با چنین بازیکنانی این است که قایدی توانسته استعداد خود را به خوبی با فوتبال ایرانی ترکیب کند و از خود بازیکنی با ویژگی‌هایی خاص پدید آورد. قایدی شاید در سرعت بی‌شباهت به خداداد عزیزی نباشد. مهاجمی که مهارش برای بسیاری از مدافعان آسیایی دشوار می‌نمود اما قایدی از یک ویژگی بزرگ دیگر نیز سود می‌برد. او از تکنیکی منحصر به فرد برخوردار است که در لحظه می‌تواند چند مدافع حریف را از جریان بازی خارج کند. ویژگی که پیش‌تر از علی کریمی در تیم ملی می‌دیدیم اما به واقع قایدی نه شبیه خداداد است و نه کریمی و شاید تحلیل درستی باشد که او را تلفیقی از این دو استعداد بنامیم اما به واقع شماره ۱۰ باشگاه استقلال که اکنون در صف مهاجمان تیم ملی دیده می‌شود، از جنبه‌های تکنیکی یک چهره خاص و نوظهور در فوتبال ایران و حتی آسیا محسوب می‌شود که اگر به خوبی در مسیر رشد و پیشرفت قرار بگیرد و مربیان ملی هنر به کارگیری از استعداد و نبوغ او را داشته باشند، می‌تواند سال‌های بسیاری در خط حمله تیم ملی به گلزنی ادامه دهد و با تکنیک نابش همه را وجد آورد.
