بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
«…چو خورشید تابان میان هوا/ نشسته برو شاه فرمانروا/ جهان انجمن شد بر آن تخت او/ شگفتی فرومانده از بخت او/ به جمشید بر گوهر افشاندند/ مران روز را روزِ نو خواندند/ سر‌سال نو هرمز فرودین/ برآسوده از رنج روی زمین/ بزرگان به شادی بیاراستند/ می و جام و رامشگران خواستند/ چنین جشن فرخ ازان روزگار/ به ما ماند از …
توضیحات بیشتر »روایت فردوسی از افول طالع جمشید؛ پدر نوروز در ایران
